Hoe leuk is het om je hobby en werk te combineren?? Onderstaande video laat zien wat ik in het dagelijks leven als bioinformaticus onderzoek. Samen met 4 studenten uit mijn paaldanslessen heb ik laatst deze video gemaakt voor de “Dance your PhD”  wedstrijd van Science magazine. Het doel was om in dans uit te leggen waar je promotie onderzoek over gaat. Nou, of dat gelukt is mag je zelf oordelen, wij hebben in elk geval heel veel lol gehad met het maken van deze video!

Overige inzendingen en winnaars zijn te vinden op de website van Science magazine. Overigens vind ik zelf de winnaar in de biologie categorie leuker dan de over-all winnaar…check it out!

2018, wat ging je snel voorbij! Dit jaar leek wel nog korter dan andere jaren, en nee..dat ligt niet aan het feit dat ik dit verslag nu eens voor de kerstdagen begonnen ben. We hebben zelfs op dit moment nog niet onze standaard kerst-fotoshoot gedaan (ook omdat we de laatsten in NL zijn zonder boom) maar de meest bijzondere momenten van het jaar zijn al wel geweest, dus even een samenvatting schrijven kan ook prima nu al. 2018 was wederom een bijzonder jaar, maar deze keer vooral op persoonlijk vlak. Waarom? Lees maar verder…
Read the rest of this entry �

Pole Evolution 2017 was weer extreem geslaagd, net zoals de shownight van Lasya de avond ervoor. En om nog na te kunnen genieten  van deze avonden hebben we een playlist met videos! Hieronder vind je de video van de openings act van beide avonden door Lasya, maar alle andere acts volgen daarna.

 

Het is alweer eind december, en dat betekent…tijd voor een jaar overzichtje! Het lijkt wel alsof ik mijn overzicht van 2016 gisteren getypt heb, maar toch is er zo goed als een jaar voorbij. Wederom een jaar met veel bijzondere dingen.

Januari
2017 begon eigenlijk nog redelijk rustig met werk dingen die voorbereid moesten worden, nieuwe Galilei Track meetings, het opzetten van een nieuw vak voor BMW, privelessen en een buurtborrel waarbij we er achter kwamen wie nu werkelijk om ons heen wonen. Ook deden we met onze LOF dancecrew mee aan de eerste dance wedstrijd Shell we Dance van dat jaar in Wageningen. Ik heb me die eerste dagen van het jaar vooral bezig gehouden met het voorbereiden van de dingen die zouden komen. Zo was er bijvoorbeeld op 20 januari het huwelijk van goede vrienden van ons. Supermooi altijd om te zien hoe ieder zo´n feest voor zichzelf invult en ik had de eer om het nog een beetje extra op te leuken met een aerial hoop act! Nouwja, eigenlijk was de grootste eer overdag al geweest toen ik als getuige een handtekening mocht zetten, maar dat optreden was toch ook wel erg speciaal. De ruimte was eigenlijk iets te laag voor aerial hoop, maar ik had expres lage dingen getraind. En het bruidspaar vond het ook erg tof! Grappig genoeg was er ook de hele avond een fotograaf die niet direct goede act fotos heeft gemaakt, maar waar Michel en ik wel spontaan in een soort fotoshoot belandden.
Over fotoshoots gesproken…natuurlijk liepen er weer eens dingen door elkaar bij mij en had ik de dag erop niet gewoon rust na zo´n feest, nee..toen was de speciale fotoshoot voor de LOF Dancecrew in Culemborg. En ja..ook daar wilde ik iets met hoepel doen, dus dat kwam toch wel mooi uit. Vanuit de huwelijkslocatie, en na een gezellig ontbijt nog, reden we dus naar culemborg voor een fotoshoot in nachtmerrie stijl in de kelders van het stadhuis. Nu weet ik niet zoveel van Culemborg, maar het stadhuis heeft wel wat freaky historische ruimtes dus dat paste wel. Ik was wel happy met het resultaat!

Een weekje later kwam nog een bijzonder evenement. Vocal Chord had weer gevraagd of ik nog eens met hen wilde samenwerken tijdens een speciale pre-carnaval show in ulestraten (of all places). Nou heb ik altijd wel lol met hen on stage, dus ja hoor… ik deed mee. Al betekende dat wel een act voorbereiden met elk apparaat dat ik heb. Paal, cube, hoepel en tissu! Met een volle auto gingen we richting Limboland om daar in een omgebouwde loods/feestzaal te checken of alles kon hangen en te proberen de mensen te verstaan. De techniek was gelukkig geen punt en de show ging voortvarend van start. Vooral cube kwam heel mooi uit met de zang van Vocal Chord en de projectie er achter. Hoepel was ook tof om weer te doen. Tissu ging mis aan het begin toen de muziek uitviel…gelukkig werd dat met humor opgelost. Paal mocht ik zelfs 2x doen. Tijdens de toegift was dat nog wel een uitdaging toen ik besloot om ook mijn lange rok erbij te gebruiken..oooff…toen voelde ik die 5 acts op 1 avond er wel in zitten. MAar we hebben het overleefd en het publiek was enthousiast! Echt lachen!

Februari
In het eerste weekend van februari ging ik weer eens op weg naar de andere kant van het land om les te geven in Zoetermeer. Aangezien de studio verhuisd was kostte het me wat moeite om op tijd te komen. Dat resulteerde in een hyperactieve docent toen ik er eindelijk was. Na de warming up vroeg 1 van de studenten dan ook of ik altijd zoveel energie had…haha..oeps. De dag erop was ook speciaal voor heel wat paaldansers in NL, want het was tijd voor het NK! Vrij vroeg deze keer, wat betekende dat ik oa rond kerst al heel wat mensen had mogen helpen met hun acts. Ik deed wederom niet mee omdat het alleen maar PoleSports was, maar ik had wel de eer om het zaakje weer eens te hosten. Na vorig jaar had ik de smaak wel te pakken gekregen dus dat leek me leuk. Nou, dat werd een heftige dag!
Er moesten namelijk selecties plaatsvinden in de ochtend waardoor we al vroeg begonnen. Toen bleek dat het eigenlijk te koud was om een beetje aan de palen te plakken en moesten we dat ook nog oplossen. Leg dat maar eens uit aan je publiek. Vervolgens waren er loterijen en iets met een stemming voor het leukste filmpje. Een paar dingen die ik niet van tevoren door had gekregen, dus dat was echt ter plekke aanpassen! Maar goed..het is gelukt al was ik wel echt op savonds!

Intussen was ik ook gestart met voorbereidingen voor Pole Evolution 2017. Dat betekende vooral afspraken maken met LUX, studio´s mailen over hun ideeen en vragen beantwoorden. Tussendoor heb ik nog speciaal geoefend voor een aerial silks masterclass die ik had georganiseerd en mocht ik speciaal lesgeven aan de docenten van PDF amsterdam.
Halverwege februari belandde ik in een wel heel speciale fotoshoot in een bouwmarkt in Amsterdam. Fotograaf Johan was bezig met eens serie shoots over dans op speciale plekken en hij had gevraagd of ik zowel paal, silks, cube als hoop wilde doen. Dat was dus weer eens een volle auto richting Amsterdam en toen bleek dat we ook nog de hoepel vergeten waren! Lekker dom, maar gelukkig hebben we vrienden in Amsterdam die ons uit de brand hielpen! Het werd een speciale shoot, want je hebt in zo´n bouwmarkt natuurlijk geen echte ophangpunten. Mijn cube belandde dus aan een hoogwerker, maar dat was juist ook wel bijzonder. Uiteindelijk deden we nog een impromptu shoot op een trap om het af te maken. De foto´s zijn in een tentoonstelling beland waar ik helaas zelf niet bij kon zijn.

Eind februari ging ik op mijn eerste buitenland reisje van het jaar. Ik mocht namelijk een paar dagen gastdocent zijn in Pole and Dance studio in Parijs van mijn vriendin Lolo! Lolo zelf had net een kindje gekregen en kon nog niet veel lessen overnemen en hun andere hoofddocent was op reis gegaan. Dus was hun oplossing om een aantal gastdocenten uit te nodigen. Nou, dat leek me zeker wat en ik mocht dus in Parijs een paar dagen verblijven, trainen, de stad zien etc…en ja, ook les geven, maar eigenlijk niet eens zoveel. Natuurlijk waren er ook nog verschillende polejams met oa de docenten daar en oa Shaina en Charlotte, de docenten die ook les zouden geven. Michel kwam ook nog gezellig een paar dagen langs, wat natuurlijk nog leuker was!

Maart
En toen was het alweer maart. Op het werk waren een aantal nieuwe dingen gestart en er vond weer een Galilei meeting plaats in Almen (of all places) waar ik weer veel over mezelf heb mogen leren. Ook organiseerden mijn studenten een eigen onderling wedstrijdje wat ik mocht presenteren. En ookal was het klein, toch heb ik mijn leerlingen weer ontzettend zien groeien! Na nog een extra silks masterclass was het weer tijd voor onze jaarlijkse wintersport. Eind Maart, vrij laat dus, gingen Michel en ik even lekker weg uit NL om door de sneeuw te gaan suizen in Les Trois Vallees. Ons normale gezelschap kon niet mee en daarom waren we rustig met zijn 2en en konden we dus in een mini-ruimte in Meribel verblijven. Dat door de sneeuw suizen werd soms een beetje een uitdaging want het was al warmer geweest en soms werd het dus meer wakeboarden ipv snowboarden. Maar het was in elk geval niet heel koud! En gelukkig zijn er ook aardig wat hoge pistes daar dus we amuseerden ons prima. Overigens had ik deze keer geen paal meegenomen, de ervaring van de vorige keer leerde me dat een paal echt totaal niet past in de kleine appartementjes die ze daar verhuren…en eigenlijk beweeg je ook wel genoeg de hele dag op een snowboard! Anyway, met zelfs een paar dagen extra keerden we in april terug uit de sneeuw

April
In April was er nog een Shell we Dance wedstrijd waar we weer de buitenstaanders waren tussen alle jonge glitter meisjes en een grote Bioinformatica conferentie in Lunteren…of all places. Altijd lachen om daar alle bioinformatica nerds door de bossen te zien wandelen. Ook was er nog een leuk workshops weekend speciaal voor de meiden van Denzz in Limburg gevolgd door een optreden op een bruiloft! Grappig genoeg vond die bruiloft plaats op dezelfde plek waar vrienden van ons al eerder getrouwd waren…dus ik wist precies wat we konden doen met de paal. Supertof om de bruiloft van een leerling zo te mogen opleuken!

Het paasweekend stond in het teken van dans! Het was namelijk tijd voor de Friek!Fabriek 2.0, de show van LOF Culemborg, Delft en Nijmegen. Al die optredens tijdens de danswedstrijden waren eigenlijk een soort voorbereiding hiervoor. Als echte dancecrew sinds dit jaar hadden we een stuk of 5 dansen, waarvoor voor mij eentje met de hoepel erbij. Superleuk natuurlijk, al leverde dit echte stress verkledingen op backstage soms! Maar ik geloof dat we samen met de andere groepen wel echt een mooie show hebben gemaakt!

Eind April mocht ik weer op reis, niet al te ver deze keer, naar Duitsland. Er werd een polecamp georganiseerd in een hotel aan zee in het noorden van Duitsland. Prima te reizen met de auto, dus Michel en ik gingen samen op pad. Het kamp vond plaats in een wellness hotel waar we ook een zwembad en sauna´s hadden, erg lekker dus. Al was ik veel uren bezig met lesgeven natuurlijk. De meiden waren wel van vrij verschillend niveau wat het soms lastiger maakte, maar iedereen had wel erg goede zin! Verder was de gemiddelde leeftijd in dat hotel vrij hoog, vooral in de sauna natuurlijk en stonden ze soms een beetje verbaasd van paaldansen, maar dat boeide ons niets. De zee zelf was natuurlijk nog te koud, maar we konden we rondwandelen en genieten van het zwemparadijs…al met al eigenlijk erg leuk!

Mei
En daarmee werd het mei. De maand waarin nog een extra opleiding voor mij startte op mijn werk. Als docent moet ik namelijk ook wel wat weten van lesgeven (goh..) en dus is er een zogenaamde Basis Kwalificatie Onderwijs (BKO) die ik moet halen. Nouw…dat houdt in veel oefenen in de praktijk, daarover praten met collega´s en dan reflecteren (iew)…gelukkig hoeft het niet in 1 jaar af!
Net terug van Duitsland gingen we in het eerste mei weekend weer op pad, deze keer naar Wenen!
De aanleiding om naar Oostenrijk te gaan was nu eens niet paaldansen of werk. Nee, mijn vader zou tijdens het ESTRO congres een soort speciale lifetime award krijgen voor zijn werk dat hij gedaan heeft om brachytherapie op te zetten en aan anderen te leren. Vrij cool! Hij was al sinds september met pensioen, maar natuurlijk ga je voor zoiets nog wel naar een congres om een speciale lezing te geven. En wij zijn als familie met hem meegereist…om natuurlijk op de 1ste rij plaats te nemen en te doen alsof we er iets van snapten. De rest van de tijd hebben we gezellig samen doorgebracht. Michel en ik hadden nog wat extra tijd samen en tja…toen ben ik toch een workshopje gaan geven in Cave25 in Wenen…kon het niet laten. Gelukkig was er ook een pretpark in het city centre waar we ook ontzettend veel lol hebben gehad! Leuke stad Wenen! En we moesten ook nog ergens voor oefenen…

Op 20 mei gingen Michel en ik namelijk meedoen met Pole Theatre UK! Ik had al enige tijd een komisch idee en Pole Theatre is eigenlijk de enige wedstrijd waar komische acts echt een speciale categorie hebben. Ik had er wel een extra persoon voor nodig, maar dat vond Michel helemaal niet erg. Kortom, een nieuw avontuur voor ons! We hadden natuurlijk al wel samen op het podium gestaan, maar samen komisch zijn is weer wat anders. We begonnen voorzichtig met dingen bedenken in Parijs in february, met oefenen van bepaalde technieken samen, en langzaam maar zeker kwam het verhaal eruit. Eerst hadden we genoeg voor 8 minuten, maar dat moest ingekort naar max 5 minuten.  Ook moesten we heel veel attributen en props regelen in de weken voor 20 mei. Het hele Pole Theatre verhaal werd hilarisch, en niet alleen maar omdat het comedy was. Ik heb een apart verslag hierover geschreven dat je hier kan vinden. Laten we zeggen dat het een erg positieve ervaring werd en ik totaal getriggerd werd om me weer in te schrijven voor mee wedstrijden. Alleen ben ik bang dat we nooit meer zo´n goed comedy idee zullen hebben!

Juni
Een volgend groot evenement stond voor de deur! Pole Evolution was terug in 2017! Na een superleuke editie in 2015 had ik het idee even laten rusten, ook omdat het natuurlijk superveel werk is om zoiets te organiseren. Maar het begon toch weer te kriebelen en daarom besloten we om in 2017 weer een Pole Evolution in combinatie met de Lasya showcase te houden. Een aantal thema´s waren door mijn hoofd geschoten, maar het moest wel te doen blijven, dus daarom kwamen we uit bij `Once upon a time…` een show waarin het de bedoeling was om per act een verhaal te vertellen. Omdat we de vorige keer lastminute aan en afmeldingen hadden had ik deze keer al in december gevraagd welke studio´s welk verhaal zouden doen zodat zowel zij als ik genoeg tijd zouden krijgen om voor te bereiden. Nou, dat ging wel goed…het hele jaar door ben ik een beetje bezig geweest met de kleine dingetjes zoals truss en vloer regelen, sponsors zoeken, techniek bespreken met LUX. En natuurlijk overleg met Lasya die op de vrijdag ervoor hun eigen shownight zouden houden. Owja, en er moest flink geoefend worden! De uitdaging voor mij is altijd om een act te creeeren die in beide shows past. Maar met inspiratie van mijn Griekse muzen, de enthousiaste leerlingen en de positieve spirit van Lisette Kroll werd de openingsact echt super! Al moet ik zeggen dat ik het misschien nooit meer zo ingewikkeld moeten maken met kostuums en vleugels die niet eens op het podium pasten! Anyway, de shows waren weer super. Tijdens de shownight zelf stond ik wederom verbaasd van tricks en dans die ik leerlingen nog nooit eerder had zien doen. Ook werd de Egypte act echt iets wat altijd in mijn hoofd had gezeten, maar nu eens echt tot leven kwam (behalve het kleine technische puntje dat het doek vast bleef zitten dan).

Op de zaterdag was het natuurlijk de beurt aan andere studio´s die met de meest inventieve acts en ideeen kwamen. Ik heb wel de techniek van LUX tot wanhoop gedreven omdat ineens iedereen Aerial dingen wilden doen en ze daar eigenlijk maar 1 technicus voor hadden…hahah, volgende keer waarschuw ik ze!En ja…natuurlijk ben ik trots dat we weer een positief en uitverkocht paaldans evenement neer hebben gezet! Speciale gast Lisette was natuurlijk ook een extra pluspunt. Het feit dat ik haar werkelijk alles kon en mocht laten doen hielp ontzettend om dit tot een succes te maken! Anyway…komend jaar weer even niet ivm andere plannen, maar wie weet komt Pole Evolution wel terug in 2019?

Dat was begin juni, tussen  allerlei werkdingen door ging ik meteen verder met hard trainen…want er stond een WK voor de deur. Vraag me niet waarom ik (net als in 2015) dus een show in dezelfde maand plan als een WK…het lijkt gewoon zo te gebeuren. Maar op 30 juni deed ik dus mee aan het WK artistiek paaldansen in Den Bosch. Dit was onderdeel van het IPSF WK, eigenlijk het Polesport gebeuren wat ik dus niet meer doe. Maar aangezien het dit jaar in eigen achtertuin was, en er dus een artistiek onderdeel aan toegevoegd was leek het me wel leuk om toch mee te doen. De voorbereidingen hiervoor liepen door de Pole Evolution werkzaamheden heen natuurlijk. Lekker druk. Maar zodra dat voorbij was kon ik echt werken aan de laatste puntjes op de i. Hoe ik het WK en de dagen erop heb beleefd heb ik opgeschreven in een aparte blog hier http://www.hankavenselaar.nl/wk-artistiek-in-nederland

Nooit verwacht dat ik 3de zou worden in de WK finale natuurlijk. Maar nu ik terug kijk op dat weekend herinner ik me vooral ook de lol en de vrienden die we daar weer ontmoeten. En het feit dat ik voor het eerst sportcommentator mocht zijn tijdens de livestream uitzending natuurlijk! Of ik er komende keer weer bij ben is nog even afwachten…

Juli
En toen was het ineens alweer zomervakantie. Ineens was er wat rust, lessen die niet gegeven hoefden te worden, geen WK om voor te trainen. Maar wel tijd om wat vrienden op te zoeken, dagjes Efteling en een 4daagse in Nijmegen. Ook mochten er wat klussen in huis, waar we ook alweer 1 jaar woonden, worden gedaan. En verder was er bijvoorbeeld nog een fotoshoot voor de nieuw Paaldans Bond in Nederland. Samen met andere WK deelnemers hesen wij ons in oranje-zwarte pakjes om met onze moves nu te schitteren op de sites en flyers van de bond. Zie http://www.paalsportbond.nl/
Ook gingen Michel en ik even een paar dagen rust opzoeken in het diepe woud in Duitsland….waar werkelijk niks te doen was! Haha, dat was onze bedoeling natuurlijk, maar na een paar dagen in a cabin in the woods waren we ook blij om de achtbanen in Phantasialand onveilig te maken!

Augustus
Ik had natuurlijk wel wat doorgetraind en nieuwe dingen geprobeerd…want ja, als docent wil je wel op niveau blijven. Zeker als je in augustus uitgenodigd bent als gast docent in Barcelona! Ik was al 3 keer eerder in de studio in BArcelona geweest, maar kom er nog steeds graag terug. Dit kamp was ingezet op vrij hoog niveau en gelukkig mocht ik ook lessen van Dmitry, Natalia en Marion meevolgen. Yay! Love to be a student. Naast mijn lessen had ik de kans om de stad te verkennen, maar ook om speciaal naar een buitendorpje te reizen voor een speciale aerial hoop priveles. Michel kwam de laatste paar dagen ook die kant op, op tijd om mee te feesten op het strand en vervolgens met mij samen naar Port Aventura te reizen! Het mag duidelijk zijn dat wij pretpark fans zijn en Port Aventura moet dan wel op je todo lijstje staan. Mooi uitgewerkte thema gebieden, shows, lekker weer, goede hotels…en ja…rollercoasters! De De steelcoaster Shambala komt bij mij met stip op 2 binnen in mijn coaster top 5… en met de speciale voorkruippas (ben ik niet trots op, maar was wel ontzettend handig) konden we deze achterbaan 6 keer achter elkaar in het donker doen! Wow…ik wil nu weer terug!
Ons Barcelona verhaal kreeg nog een staartje toen we op woensdag terug zouden reizen maar de boodschap kregen dat onze vlucht gecancelled was. Woeps! Een extra dag in de stad…wat erg… Gelukkig hadden we een verblijf bij Maria, dus geen enkel probleem met hotels ofzo, en een extra rondje Ramblas was ook niet erg. Dachten we… de dag erop werd precies op die plek dus een aanslag gepleegd…ieks! Toen zaten we overigens wel op het vliegveld van Frankfurt want onze nieuwe vlucht bracht ons via een overstap in Duitsland veilig thuis.
Terug in Nederland was het tijd voor gezinsuitbreiding! En nee..dat is niet wat je denkt. Al een tijdje wilden wij graag 2 konijntjes adopteren en vlak voor we naar Barcelona gingen kregen we de kans om op audientie te komen bij Floor en Moos. Dat klikte prima en toen we terug in het land waren hebben we hen opgehaald om ze een nieuw mooi huis te geven in nijmegen. Dus sindsdien zjn we konijnen/papa en mama.

Augustus sloot af met een summer dance intensive waarin ik hard mijn best deed om toch eindelijk eens op een danser te gaan lijken. En met een supergezellige , en foute, dag bij We love the 90s samen met vrienden. Opvallend hoe goed ik alle nummers de 2 brothers on the 4th floor nog wist!

September
En ja, september is altijd de start van een nieuw collegejaar. Mijn lessen beginnen dan weer, zowel de bioinformatica cursus als de paaldanslessen op het sportcentrum, er komen studenten stage lopen, etc. Daarnaast mocht ik voor het eerst extra stretch classes gaan geven op het sportcentrum, iets wat men totaal niet kende en tot nu toe interessante reacties op levert! MAar ook stond er al een kleine wedstrijd gepland op 3 sept. Voor het eerst in nederland werd er een aerial competitie gehouden, bij ons in de Lindenberg. Eigenlijk had ik dat soort van genegeerd, maar toen mijn leerlingen zich op hadden gegeven vond ik wel dat ik op zijn minst aanwezig moest zijn. Toen heb ik me meteen maar opgegeven voor een nieuwe uitdaging, de aerial wedstrijd. Kortom, ik had een nieuwe act in de hoepel gemaakt om daar te laten zien. Ik ging de wedstrijd nogal sceptisch in omdat ten eerste de organisatie nog niet veel van zich had laten horen en ten tweede omdat ik wist dat de Lindenberg niet het makkelijkste theater is. Maar dat viel allemaal mee, de wedstrijd vond gewoon plaats en ja…er ging een hoepel en een tissu!
Voor ons was het vooral leuk en eens uit proberen, voor een aantal leerlingen was het hun eerste wedstrijd…voor mij mijn eerste aerial wedstrijd. Maar dat ging allemaal wel goed. Een aantal leerlingen viel in de prijzen en ik won serieus nog een gedeelde 1ste plaats ook! Nieuwsgierig? Mijn act vind je hieronder.

Na nog een los optreden van de LOF DanceCrew, familiefeesten en het starten van Galilei fase 2 begon het laatste deel van mijn 2017. En dat werd nog best heftig.

Vraag me niet hoe ik het voor elkaar heb gekregen, maar in ongeveer 2 maanden tijd mocht/mag ik 4 keer het podium op voor een wedstrijd. Ik had me opgegeven voor zowel Pole Art France, Pole Art Croatie, als Pole Art Spanje. Ik had niet verwacht dat ik ook alle drie deze wedstrijden geselecteerd zou worden…woeps! Maar gelukkig kun je een act wel hergebruiken. Binnen het turnen is het heel normaal om een zelfde vloeroefening minimaal een jaar te gebruiken. Binnen de paaldanswereld is het heel normaal om elke wedstrijd met een nieuwe act aan te komen…behalve als deze wedstrijden binnen zeer korte tijd plaatsvinden. Wat “zeer kort” is mag je vervolgens zelf bedenken…anyhow..ik besloot 1 goede act in te zetten voor alle drie de wedstrijden. Maar er was ook nog Pole Theatre Worlds…Michel en ik mochten ons opgeven voor de wereldfinale omdat we Pole Theatre UK gewonnen hadden…en tja,..hoe vaak krijg je de kans om in een WK finale te staan? OK..dat overkomt mij nog wel eens, maar niet samen met mijn lieve vriendje! Kortom, we hadden ons ook opgegeven voor Pole Theatre Worlds…en ja hoor..ook hieraan mochten we meedoen! En zo kom je op 4 wedstrijden binnen 2 maanden… het is nog niet eens allemaal voorbij want op het moment dat ik dit schrijf is Pole Art Spain nog niet geweest, maar die laatste update voeg ik later wel toe. Beginnen bij het begin:

Pole Art France

Op 24 september werd in lichtstad Parijs, Pole Art France georganiseerd. Parijs is prima te doen vanuit NL dus we namen de trein en stapten slechts enkele uren later al onze AirBnb in. We hadden een supergeinig appartementje met leuke decoratie en een hele goede jazz-platen collectie die Michel vooral erg fijn vond. Na een nacht goede slaap was het tijd voor de wedstrijd. Voor Pole Art France wordt echt een strenge selectie gemaakt, slechts 10 finalisten mogen hun kunsten on stage vertonen. Ik voelde me dus echt vereerd om op dit podium te mogen staan…helemaal toen het theater echt supersjiek bleek te zijn! Rood pluche stoelen, loges, 2 balkons, kroonluchters, etc. Volgens mij was het gebouwd in de tijd dat mensen slechts 1.50m werden want de deuren enzo waren wel laag. Ook backstage was de opwarm-ruimte een beetje krap, maar 1 verdieping hoger ontdekten we een balzaal met spiegels en groot balkon…nou, prima! De deelnemerslijst was een beetje een mix van bekend en iets minder bekend, maar toen ik de acts van iedereen tijdens de repetitie zag bleek het wel een wedstrijd van niveau te worden! (overigens was er ook een mannen categorie met net zulke namen en deelnemers van oa Argentinie en China, lekker internationaal!)

Ik had deze keer eens gewerkt aan een veel dramatischer en emotionele act met heel wat dans, gebaseerd op een stuk wat we met onze contemporary groep eens gedaan hadden.De choreografie is dan ook deels van Charlotte van Pas de Char, check haar website eens! Het nummer Bodylove gaat natuurlijk over het totaal verdraaide beeld van het perfecte lichaam waar meisjes/vrouwen in de media vandaag de dag mee te maken krijgen. Je bent nooit mooi of perfect genoeg en hoe je eruit ziet is belangrijker dan wie je werkelijk bent. Ik wilde vooral dit gevoel uitbeelden in de dans en bewegingen. Ik had geen idee hoe dat zou vallen bij de jury, maar ik ben wel tevreden over hoe deze act in elkaar zit. Tijdens de repetitie moest ik nogal wat aanpassen aan de hoogte…het theater was gewoon groot genoeg, maar om de 1 of andere reden had men gekozen voor palen van ongeveer 3.40m. Daar had ik de act nog wel op aangepast, maar toen zat er ook nog eens een schroefdraad van 30 cm bovenaan de static pole..tja, dan houd je niet veel over. Kortom, de drop halverwege de act werd erg spannen, maar ik besloot deze er toch in te houden.

Ik zat pas halverwege de wedstrijd, dus de eerste helft kon ik voor een vrij groot deel nog bekijken door op en neer te rennen tussen onze warming-up balzaal en de balkons. En tijdens de show zag werkelijk iedere act er nog beter uit dan tijdens de repetities…dat leverde wel wat zenuwen op! Vlak voordat ik aan de beurt was nam de presentatrice ineens heel veel tijd om publiek op het podium te roepen en hen wat te laten doen. Vrij irritant, maar de zenuwen maakten op dat moment wel plaats voor een soort van irritatie, misschien maar goed dus ook! Jammer dat ik spontaan vergat om mijn haar los te maken vlak voor de act… Toen ik van het podium af kwam, eigenlijk best tevreden…ontdekte ik pas dat ik dat vergeten was! Dom! Vooral jammer omdat het dramatische net wat toevoegt aan de act, en ook omdat ik eigenlijk nooit met haar los dans en dit een mooie kans was. Maar goed..gedaan is gedaan. Ik werd lief opgevangen met chocola door Michel :-p en we konden de rest van de show bekijken. Ik had echt geen idee van een ranking op dat moment, iedereen was zo verschillend, en ik neem aan dat de jury een zware taak had. Maar tijdens de prijsuitreiking bleek ik gewoon 3de geworden te zijn! Woohooo…eigenlijk mijn eerste echte podiumplek tijdens een grote internationale PoleArt! Nog mooier was het commentaar van de jury…blijkbaar heb ik mensen laten huilen met deze act. Normaal niet echt een compliment, maar nu wel aangezien ik de emotie echt over wilde brengen! Yay dus! De wedstrijd werd overigens gewonnen door Bendy Kate die echt een geniaal soort breakdance-fusion act deed. Erg fijn was ook het diner daarna waar we gewoon in een relaxte omgeving konden kletsen met oa de juryleden, die eigenlijk ook allemaal goede vrienden zijn. Hieronder de registratie van mijn act!

Na nog een polejam op de maandagochtend was het tijd om weer richting huis te gaan..op naar het volgende project.

Pole Art Croatie

Want het weekend erop mocht ik naar nog een Pole Art wedstrijd, in Croatie deze keer. Mijn idee om een act te hergebruiken voor de volgende wedstrijd leek een beetje in het water te vallen, want de palen zouden andersom staan! Dat betekende dus minder dan een weekje tijd om de act aan te passen. Nu kun je de tricks hetzelfde houden en dus hoef je niet zo heel veel te doen, maar toch… niet handig! Ook was deze wedstrijd een beetje vaag georganiseerd, want 2 weken voordat het plaats zou vinden kreeg ik pas te horen dat het werkelijk door ging. Ik weet niet waarom, maar ik had dus tot dan toe niet eens een vliegticket of verblijf geregeld. Ook omdat Pula niet direct zo makkelijk te bereizen is, het is geen Zagreb of Split. Kortom, ik had een beetje lastminute een vlucht geregeld, maar kwam via Dusseldorf met Eurowings toch prima aan op Pula vliegveld. Dat bleek echt mini te zijn, ergens midden in een veld, maar gelukkig wel met vriendelijke bus chauffeurs die prima engels spraken. Puntje voor Croatie dus! Met een korte busreis en een wandeling via Pula’s colloseum belande ik bij mijn AirBnb, waar ik wederom vriendelijk geholpen werd door de verhuurder. Croatische mannen blijken best goede manieren te hebben :-p Mijn verblijfplaatsje was eigenlijk niet meer dan 1 grote kamer met bed en keuken, maar wel in 1 van de hoofdstraten van Pula. Dat was te horen ‘s nachts..het Kroatisch uitgaanspubliek is hetzelfde als het Nederlandse..luidruchtig :-s  Niet zo extreem veel geslapen dus die nacht, maar ik had de dag erop dan ook geen haast. Ik kon langs allerlei bezienswaardigheden naar het theater wandelen, en dat bleek wel erg cool. Pole Art France zat echt in een typisch theater, dit was eerder een grote balzaal met tafels en ornamenten plafond. De stage was een beetje klein met houten vloer, niet mijn favoriet, maar okee. Deze wedstrijd zat helemaal anders in elkaar. Ik denk dat ze niet zoveel reclame hadden gemaakt, want voor mijn categorie bleken er uiteindelijk maar 3 inschrijvingen te zijn. Waarvan ik eigenlijk de enige met veel internationale wedstrijd ervaring was. Wordt het dan makkelijker? Nee, eigenlijk is het juist lastiger, want iedereen verwacht dan dat je wel even wint..maar een wedstrijd is nooit voorbij totdat iedereen zijn ding gedaan heeft. Anyway, de amateur en semi-pro categorie bestond wel uit ongeveer 10 deelnemers elk, dus het werd in elk geval wel nog een leuke volle show. De repetitie ging okee, alleen liep ik steeds tegen lampen aan, blijkbaar was nog niet alles opgehangen. Na de repetitie hadden we vrij veel tijd voordat we zouden beginnen en ik ben dus maar weer wat sightseeing gaan doen en heb in mijn studiootje wat gewerkt. Toen ik ‘s avonds terugkwam was die balzaal ineens omgetoverd tot toch een echt theater met rijen stoelen en fancy lichten. Nice! In 1 van de andere balzalen mochten we een warming up doen, afentoe afgeleid door een verdwaalde Croatische opa…blijkbaar was er in een andere zaal een schaaktoernooi bezig. Je kan je de verwarring voorstellen :-p

Ik kon van de eerste categorieën vrij veel zien.  Er zaten wel creatieve acts bij, maar het niveau was niet zo hoog nog. Dat werd beter bij de semi-professionals. Zeker toen als 1 van de laatste acts daar een duo uit Duitsland de gekste tricks ging doen. Ik heb dat van achter het gordijn half kunnen zien, maar de reactie vanuit het publiek zei wel veel! En toen was het onze beurt. We waren dus met zijn 3en, waarvan 1 man die ik toevallig in Barcelona in  mijn lessen had gehad! Hij had ook een vrij dramatische emotionele act, maar wel heel mooi uitgevoerd. Het meisje voor mij was een Kroatische en een bekende bij velen…zij bracht ook een hele energieke act waar het publiek echt mega op reageerde. En toen moest ik nog…als allerlaatste… met de act die in een weekje aangepast was. Nou, dat ging niet helemaal lekker… ik kwam soms totaal verkeerd uit om een move mooi uit te voeren en de snelle serie liep voor mijn gevoel niet lekker genoeg. De dans ging daarentegen wel nog beter dan in Frankrijk…misschien omdat ik me zo dramatisch begon te voelen over een paar tricks? En deze keer was ik niet vergeten mijn haar los te doen! Nouwja…mixed feelings hierover dus. Dit was absoluut geen optimale act, maar ik had wel alles gedaan weer. Hmm..dat werd dus afwachten wat de jury daarvan zou maken. Ik werd nog vlak na de act teruggeroepen op het podium voor een kort interview..ooff… dat is niet handig als je staat uit te hijgen.

En toen de prijsuitreiking…de mannelijke deelnemer werd 3de bij ons…en toen ging het tussen de lokale heldin en mij, spannend want ik denk niet dat het een totaal uitgemaakte zaak was. Maar ik bleek toch gewonnen te hebben, yay! Ik kreeg wederom goede commentaren van de juryleden, ondanks de fouten die er voor mijn gevoel inzaten. Hieronder de video van de organisatie op Vimeo:

De dag erop kon ik nog een beetje relaxen in Pula, maar eigenlijk is het zo klein daar dat ik het wel gezien had en graag naar huis wilde. Nou, dat bleek nog een dingetje te worden. Ik moest met de bus terug en die reed alleen op bepaalde momenten, dus toen kwam ik veels te vroeg op het vliegveld aan. Maar goed, ik had een boek. Ong 2 uur van tevoren probeerde ik door security te gaan, maar blijkbaar is dat op Pula anders geregeld…slechts 1 vlucht tegelijk wordt opgeroepen om door security te gaan en te wachten…vaag! Okee…iets later mocht het wel en toen heb ik nog wat handstand werk gedaan op het buitenterras met uitzicht over het veld. Instappen in ons vliegtuig werd nog interessant toen de dame gewoon besloot de gate ernaast te gebruiken, maar aangezien we toch over het asfalt moesten lopen maakte dat niet uit. Ik zat heel braaf op tijd op de juiste plek met mijn handbagage klaar om te pakken, want ik had namelijk maar 50 min om over te stappen op Frankfurt. Helaas bleken er een stuk of 5 rimpelsauriers het vliegtuig in gedragen te moeten worden en dat leverde dus meteen 30 min vertraging op, aaargh! Lichtelijk gestresst was ik wel toen we op Frankfurt landden, want ik wist dat de gates op Frankfurt ver uit elkaar liggen, ik was klaar om te rennen dus. Vervolgens reed de piloot werkelijk alle gates voorbij, deed de sightseeing tour 2x over het hele vliegveld om vervolgens te parkeren op knolleveld K! Daar ging mijn goede planning, want toen moest iedereen (inclusief de rimpelsauriers) dat vliegtuig uit en de bus in. Ik vroeg nog of er een snellere manier was voor mij om de aansluiting te halen, maar nee hoor..ik moest net als iedereen in de bus :-s Op zijn dooie akkertje ging die bus dus nog eens het hele vliegveld door om te stoppen in de kelder. Ik ben dus met koffer en al de trappen op geracet (de roltrappen waren bezet met…raad eens..rimpelsauriers) om tot mijn grote schrik nog eens bij security te belanden! Snap je dat? Kroatie is toch ook EU?? Er was een fastlane, en aangezien mijn vliegtuig al bijna klaar moest zijn met boarden vond ik dat ik daar wel doorheen mocht…nou, dat was geen fastlane. De dame die er stond deed geen enkele moeite om het misschien makkelijker of duidelijker te maken. Tas open, tas dicht, bodyscan, maar dan wel eentje waar je als hulk in moest staan, vervolgens ging mijn tas 3x terug door de scanner…aaargh!! Ik moet er echt wanhopig hebben uitgezien want de kerel achter mij (de enige vriendelijke in dit proces)  ging even bij iemand aangeven dat “this lady really needs help”…oeps! Helaas was het enige wat ze me konden zeggen..Dusseldorf? Yes, that one is boarding upstairs. Ja duh! Kortom, ik mocht verder rennen, moest nog eens door paspoort controle (ookal gedaan in Croatie!) nogmaals door kilometers duty-free shop en toen nog de 500m horden rennen om bij mijn gate te komen…wat denk je? Vertraging! Ze waren nog niet eens begonnen! Bleh….  Ik zag het al helemaal gebeuren dat ik zou stranden in Frankfurt die nacht, maar gelukkig gingen we toch nog weg. En ik zou zweren dat we in het vliegtuig stapten dat naast het vliegtuig stond waar ik mee aankwam! Was ik even blij dat ik op Dusseldorf even in Michels armen kon duiken…

(geen idee waarom ik dit allemaal opschrijf trouwens, het moest er waarschijnlijk even uit, je mag het ook skippen)

Deel 3: Pole Theatre World – Mallorca

 

2 weken de tijd hadden we hiervoor! Ons Pole Theatre UK avontuur is te lezen in een andere blogpost op deze site. Daarin kun je zien hoeveel voorbereiding en gekke avonturen we beleefd hadden in de aanloop. De aanloop naar PTW was een heel stuk korter! Maar gelukkig stond deze act natuurlijk al, het enige wat we moesten doen was… de palen omdraaien! (tijd voor een internationale standaard misschien? )

Ook waren onze props nog een uitdaging. De vorige keer hadden we werkelijk alles zelf meegenomen, maar om nu te gaan vliegen met onze tuintafel en 3 erlenmeyers… We hadden dus 1 tas vol met props die toegestaan waren in het vliegtuig, maar moesten verder op zoek naar lokale hulp op Mallorca! Een aantal weken van tevoren had ik al contact gelegd met iemand die daar op de universiteit werkte, maar of dat ook zou lukken wisten we niet. Anyway, de tas met props vanuit Nederland (thanks to oa Tom, Bregtje en Bernice, en Michel’s knutsel talent) mocht net mee qua gewicht :-p Overigens zou dit avontuur op Mallorca ook een beetje vakantie worden voor ons, dus er moest nog heel veel meer mee. Ik keek wel uit naar lekker weer, strand, een wedstrijd met een leuke act, heerlijk eten, en een paar dagen vrij.Maar eerst moest ik op de vrijdagochtend nog een college geven! Ik ben zowiezo verantwoordelijk voor dit vak op de universiteit, maar soms kan ik best een collega inschakelen als het voor mij echt niet uit komt. Helaas waren de collega’s deze keer ook verhinderd en moest ik dus creatief schuiven met het rooster. Het resultaat was dat ik tussen 8.45 en 9 een speedy college heb gedaan om daarna met props en al snel naar Dusseldorf te rijden…waar gelukkig geen rijen stonden zodat we snel konden inchecken. Onze vlucht en aankomst in Mallorca ging helemaal voorspoedig. De tas met props kwam ook door de keuringen heen en we hadden besloten een autootje te huren om alles ook nog te kunnen vervoeren. Wederom hadden we een airBnB plekje gevonden, deze keer een soort holletje met verschillende kamers, maar wel met een tuin met palmbomen.

De semi-pro wedstrijd vond plaats op die vrijdagavond  en dus konden we meteen door naar het theater waar we heel wat bekenden tegenkwamen. Pole Theatre is altijd een leuk weerzien met mensen die zo gek zijn deze wedstrijd te doen! Het theater was overigens hetzelfde als dat voor Pole Art Spain in 2016 dus de omgeving kwam me lekker bekend voor ook, al leek de zaal nu ineens groter! De semi-pro wedstrijd was alweer erg tof, de creativiteit in deze wedstrijd is zo hoog! Al moet ik zeggen dat het leuker was geweest als er nog wat meer publiek was komen opdagen. De uiteindelijke winnares overall kwam uit de categorie classique en was niet echt mijn favorietje, maar ik jureerde nu eenmaal niet. Die avond maakten we het verder niet laat. Want de dag erop was het onze beurt! We kwamen al vroeg in het theater met al onze props! We hadden de boeken deze keer gemaakt van dozen om gewicht te besparen en gelukkig konden we alle tafels uit het theater gebruiken. We hebben dan ook elke tafel beklommen om te kijken welke het stevigst zou zijn. De erlenmeyers werden intussen ook echt afgeleverd door Juanjo van de lokale universiteit. Niet te geloven dat ze zomaar spullen uitlenen aan vreemden, maar wij waren blij! (backup optie was snel naar de IKEA voor een soort vazen). Het enige wat ons niet gelukt was, was het vinden van dry ice op het eiland. Niemand daar gebruikt blijkbaar dry ice voor rook-effecten. Dus onze eerste trick op het podium zou zonder rook gebeuren, maar we hadden wel de chemicaliën (ook gevonden na een tocht door de lokale supermarkt). Tijdens de rehearsals konden we  al wat van de andere acts zien, en het grappige was dat er nog wat meer acts waren waarbij alles pas samen kon vallen tijdens de eerste repetitie op het podium! Natuurlijk heb ik de concurrentie proberen te bekijken en ik kan intussen zeggen dat comedy echt een stuk makkelijker is met 2 mensen of meer. De solo acts waren niet extreem grappig. De Japanse groep van 5 was echter supersterk! Dat werd nog een bijzondere wedstrijd! Grappig was ook om te zien hoe mensen backstage beschilderd werden, hoe er props zoals schilderijen en skeletten in elkaar gezet werden, en hoe mensen geïnteresseerd waren in al onze chemie spulletjes :-p

Deel 1 van de wedstrijd bestaat meestal uit de categorie Pole Art en Pole Drama, en voor de pauze konden we dit dan ook nog lekker bekijken. Er kwam natuurlijk supermooi werk voorbij, al zou ik het wel tof vinden om bij Art iets anders te zien dan de moderne dansvorm, tapdans ofzo? De duo-act van Slava en Anna was verreweg de favoriet hier. Na de pauze was het onze beurt, alle props stonden sneller op het podium dan vorige keer (toen hadden we bijna 10 min nodig, arme presentator) en we gingen los!  Alle tricks lukte prima, en ook ons spel was volgens mij prima. Zie hieronder de video! Maar ja, de Japanse groep moest nog na ons…en wij hadden prima applaus, bij hen ging het publiek echt volledig door het lint. Kortom, het werd een beetje duimen draaien voor ons en afwachten. De Pole Classique Categorie konden we gelukkig nog vanuit de zaal zien (na buiten om het theater gerend te zijn) en ook daar kwam weer vanalles moois voorbij. Ook daar bleek dat acts een stuk heftiger overkomen als er meer man op het podium staat.

En toen de prijsuitreiking… de prijzen voor Art en Drama gingen inderdaad naar de mooiste acts van Slava en Anna, Classique ging (verdiend wel denk ik) naar Mario die ookal Pole Theatre UK won. En Comedy ging…zoals verwacht wel…naar de Japanse groep. Aaaww…niet voor ons dus. Wel een beetje een teleurstelling, maar soms zijn anderen gewoon beter. Ik hoop nog steeds die act ook van voren te kunnen zien, want ik heb het nu alleen maar kunnen horen!

En toen was dat avontuur ook alweer voorbij! Natuurlijk werd er nog flink nagekletst, foto’s gemaakt (met onze rubber kip) en gezocht naar eten! Mijn favoriete tapa’s restaurant was helaas al dicht, dus we belanden die avond bij de Italiaan, maar geloof me..de dagen erop hebben we ons helemaal klem gegeten aan al het lekkers van Mallorca. Een kleine vakantie was wel op zijn plaats, en we hebben genoten van wat rust en zon! Voor een sfeer impressie, zie de foto hiernaast :-p  Jammer dat we weer terug moesten eigenlijk…

Pole Art Spain

Tja, want er was natuurlijk werk en nog 1 wedstrijd in het verschiet! Pole Art Spanje was de laatste wedstrijd waar ik me dus ook nog voor geplaatst had. Deze wedstrijd viel in het superpopulaire weekend van 11 en 12 november, een weekend waarin over de hele wereld nog zo’n 5 wedstrijden plaatsvonden. Ik had ook de keuze uit Pole Art ukraine, Pole Theatre Iceland en Pole Theatre Duitsland geloof ik… maar ja…ik had vorig jaar zo’n lol in spanje en bovendien werd ik zowat overgehaald door een vriendin in de organisatie. Dus het werd weer Spanje (ik kan beter spaans gaan leren zo). Ik had de luxe van 3 weken tijd om mijn Bodylove act weer terug te pakken, maar in die tussentijd moesten er ook nog leerlingen tentamens doen op de universiteit, dat moest nagekeken worden, andere leerlingen wilden prive lessen en mijn Lasya studenten hadden besloten mee te willen doen met PoleFusion…supercool allemaal, daarover later meer. Maar die 3 weken waren dus zo voorbij en voor ik het wist zat ik weer in een vliegtuig!

De wedstrijd vond plaats in Alcala de Henares, een klein historisch stadje bij Madrid om de hoek. Erheen vliegen was een eitje, maar om daarna in Alcala te komen was nog een lange truuk met metro´s en treinen… ik besloot voor 1x voor de luxe optie te gaan en een taxi te nemen om uiteindelijk aan te komen bij een vrij luxe hotel..helaas was het zwembad op het dak leeg. Zoals altijd wilde ik eerst even de omgeving verkennen, maar op die plek vond ik eigenlijk alleen een grote supermarkt (handig wel) Dus ik heb me de rest van de avond vermaakt in mijn hotelkamer met superlekker bed! De zondagochtend was het vervolgens tijd om naar het theater te gaan…nouwja..dit was dus eigenlijk geen theater. In Alcala staat blijkbaar een groot conservatorium, een muziekschool dus, en daar was een grote aula met podium. Heel andere stijl dan alle vorige wedstrijden en ik kreeg er wel een beetje een highschool musical gevoel van. Helemaal toen de warmingup ruimte tussen de ouderwetse tafeltjes en schoolborden bleek te zijn! Gelukkig werd het op het podium nog wel wat met de lichten er op.

Mijn repetitie ging eigenlijk wel prima, en ik had wat tijd om veel bekenden gedag te zeggen. Vooral de duo categorie zag er weer super veelbelovend uit! Ik had helaas wel aardig wat tijd tussen mijn repetitie en wedstrijd zitten en de hele tijd in het donker binnen zitten leek me niks. Ik heb me dus vooral buiten vermaakt en de omgeving bekeken. Nou, daar was ik zo klaar mee want buiten dat oostblok achtige schoolgebouw stond er weinig. Gelukkig was er wel (droog!) gras en ik heb me dus vermaakt met mijn boeken..was lang geleden dat ik in 1 middag een boek uit las! Voor de duo categorie wilde ik wel terug zijn om daar heel wat mooi werk te zien! En toen was het onze beurt. Van de mensen voor me heb ik helaas weinig kunnen zien omdat ik ook een warming up moest doen. Ik had dus eigenlijk niet echt een idee wat het niveau van de wedstrijd was! En toen was het mijn beurt. Ik wilde eigenlijk nog een keertje deze act iets verbeteren ten op zichte van Pole Art France. Dat lukte gedeeltelijk…ik vergat namelijk deze keer niet om mijn haar los te doen, yay! Helaas deed ik wel weer iets geks tijdens mijn drop sequence…mijn lijf deed gewoon een andere versie daar! Weinig mensen hadden dat door gelukkig maar ik zie wel de twijfel in de bewegingen daar…jammer. Maar de rest ging wel prima en het was was ook wel tof om ook deze versie met projectie erbij te kunnen doen. Oordeel zelf welke versie je beter vindt…hieronder de video!

Na mijn act kon ik nog een paar van mijn favorieten zien…zo mocht Vane als bijna laatste en Stacey als allerlaatste. Beiden hadden een superact, vond ik dan… En toen werd het weer afwachten op de prijsuitreiking. Eerst mochten de masters nog eens het podium op (had ik werkelijk niks van gezien), daarna de duo´s…waar mijn favoriete duo gelukkig won. Toen de mannen, die had ik half gezien…en toen wij. De totale groep was nog best groot, meer dan bij Pole Art France en Croatie samen, dus het voelde wel echt spannend om daar te staan…Vane werd 3de, een Russisch (of Oekraiens…sorry) meisje werd 2de…en toen werd ik gewoon 1ste! Whoa… supercool! En nog altijd onverwachts. Je kan je eigen act wel leuk vinden, je weet nooit wat de rest doet of wat de jury vindt! Maar goed… Pole Art Spain gewonnen dus! De eerste keer dat ik echt een act met een diepe boodschap heb gemaakt heeft dus ook wel wat opgeleverd!

De dag werd na de wedstrijd afgesloten met een soort tapas diner in het enige restaurantje in Alcala dat nog open was. De kroegbaas raakte uiteindelijk wel een beetje geirriteerd dat er steeds meer mensen binnen kwamen, maar dat was volgens mij omdat niemand ergens anders iets te eten kon vinden! Ik heb toen nog wat bijgekletst oa over plannen voor komend jaar (vertel ik later) en toen werd het heeel laat voor we terug waren in het hotel. Gelukkig kon ik de volgende dag uitslapen want mijn vlucht ging pas laat in de middag. Zo heb ik bv nog rondgewandeld in Alcala, waar opvallend veel mensen op straat waren (werkt daar niemand overdag ofzo) en ik heb wat oude gebouwen mogen bekijken. Blijkbaar is Alcala Unesco werelderfgoed, maar dat zag ik niet zo. Het was wel mooi, maar ook weer niet zo superbijzonder. Anyway, na nog meer leeswerk ging ik op weg naar het vliegveld met een grote glazen trofee in mijn handtas…gelukkig deed security niet moeilijk!

De rest van 2017…we´re not done yet…

Eenmaal thuis belandde ik natuurlijk direct weer in de waan van alledag. Werk projecten, ons Pole Fusion idee…en ik had 2 weken om een totaal andere act te bestuderen. Ik was namelijk uitgenodigd als gastoptreden en jurylid voor UKPCC, een van de grotere Engelse kampioenschappen. Jaren geleden heb ik ooit eens meegedaan aan deze wedstrijd als internationale deelnemer, dat was niet zo´n succes. Dus ik wilde deze keer wel weer iets beters neerzetten op dat podium. Alleen had ik wel echt  genoeg van Bodylove en bovendien pastte die act niet op het podium dat midden in de zaal staat bij UKPPC. Kortom, ik besloot een oudere act terug te halen en ging voor mijn Kovacs tango die ik ooit eens gedaan heb voor de PoleClassic in Las Vegas. Qua dans en technieken kwam dat eigenlijk heel snel terug dus ik maakte me daar ook niet druk om. Op 24 nov ging ik dus weer op reis, deze keer naar de UK. Mijn vlucht bracht me eerst naar Londen Heatrow (probeer ik meestal te vermijden) en een vriendelijke en chatty taxi chauffeur bracht me naar Newbury waar ik wederom in een hotel belandde. De volgende dag zou ik namelijk eerst lesgeven in de, voor mij, beroemde studio van Spin City in Newbury. Het was met al die wedstrijden alweer een tijdje terug dat ik workshops had gedaan…en serieus..daar kun je ook zenuwachtig voor zijn! Maar gelukkig werd dat een superleuke ervaring. Enthousiaste deelnemers die vanalles wilden proberen, echt leuk! Tijdens het diner in Newbury leerde ik vervolgens vanalles over Engels bier.

De dag erop was het dan UKPPC tijd. In augustus had ik al video´s mogen beoordelen om de selectie te maken, en ik was dan ook benieuwd wat de deelnemers zouden gaan laten zien. Na een vrij lange autorit (en Engelse wegen zijn saaaai) kwamen we aan in Telford bij het convention centre waar al jaren deze wedstrijd gehouden wordt. Ik kwam weer allerlei oude bekenden tegen en had gelukkig ook even tijd om te shoppen want er waren erg veel vendors! En toen werd het serieuze business..het jureren. Zoals eerder gezegd vind ik dat eigenlijk niet eens zo heel leuk omdat het gewoon heel moeilijk is… mijn oog voor techniek is goed, maar wat iemand verder mooi vindt in een act kan gigantisch verschillen. Gelukkig is deze wedstrijd professioneel opgezet en heeft de jury ook wel tijd om te overleggen. Bij elke categorie kwam er naar mijn idee dan ook wel de juiste winnaar uit…en dat is altijd fijn! Na de laatste deelneemster moest ik heeeel snel proberen een warming up te doen want mijn act zou vlak voor de prijsuitreiking zijn. Nou, dat ging net goed…op het moment dat ik aangekondigd werd liep ik de zaal weer in…aaah! Maar misschien had ik me toch iets te druk gemaakt want voor mijn gevoel waren die palen weer eens erg glad…aaaah! Damn, dat werd dus niet helemaal de act die ik wilde doen, met zelfs een vrij stomme val er in die ik soort van wist op te lossen met dans. Ahum…  ik geloof dat ik me een beetje moest gaan schamen, maar dat ging helaas niet want de juryleden moesten ook op het podium blijven tijdens de prijsuitreiking…meh… het kan niet allemaal goed gaan geloof ik en deze act moet ik nog maar eens zonder fouten proberen te doen! Overigens vond ik de foto´s wel weer aardig gelukt…zie hiernaast.

No rest for the wicked…op maandag middag was ik terug uit de UK, maar op dinsdag gingen we alweer op reis. Deze keer naar Brussel, dus dat werd een autotripje met een cube achterin! De afgelopen jaren heb ik me steeds prima geamuseerd tijdens het Pole Fusion festival in Belgie. Soms als gastperformer, soms als jurylid, soms als toeschouwer. Deze keer was de opzet iets anders, in een andere locatie en zonder wedstrijd, maar met een speciale avond vol gastoptredens. Meestal gebruik ik, of wel, deze optie om dingen uit te proberen en dat is dan ook precies de insteek van de organisatie. Ik had deze keer aangeboden om weer eens een cube act te doen…gewoon omdat ik het leuk vind om daarin te hangen en omdat hij anders stof hangt te verzamelen thuis. Maar er moest natuurlijk wel tijd in gestoken worden en daar had ik even niet zoveel van. Kortom, het werd geen nieuw act, maar wel iets wat er goed in zat en dus een mooie show zou opleveren. Helaas kon ik dus Michel niet in mijn eigen act verwerken, maar die had een leuke rol in de groepsact! Anyway, op vrijdag kwamen we, na ons weer eens verbaasd te hebben over de Belgische verkeerssituaties, aan in Brussel bij het huis van Cultuur in Molenbeek. Daar werden we meteen met open armen ontvangen door onze vrienden uit Turkije en Noorwegen, jaja…polefusion is internationaal! Het ophangen van de cube moest wel even getest worden en dat werd nog een leuke actie omdat er geen takel was. Het ding is te zwaar om zomaar even op te tillen, maar met vereende krachten, ladders, touwen en natuurkundig inzicht kwamen we er toch uit…en vrij snel ook! Dat werd dus geen punt.

De show savonds leverde heel wat interessante acts op. Jorge deed nog eens zijn Pole Art Spain act met live/camera verbinding op zijn telefoon, Sevinc deed een 10! minuten act silks en paal, Sarah zelf deed een duo act met een live viool speler…en tja…ikke in de cube! Dat ging eigenlijk allemaal prima en het publiek vond het superleuk! Meneer de fotograaf kwam nog een compliment geven en van hem heb ik dus ook de foto´s gehad…superleuk! De zaterdag stond er eigenlijk niks gepland voor ons, maar we zijn relaxed het koude Brussel in gegaan om te kijken of we de beroemde wafels konden eten. Dat werden uiteindelijk de brusselse pannenkoeken en heel veel rondkijken in bier en chocolade winkels! Intussen besloten we ook om de studio show van Sarahcademy ´s avonds maar eens te bekijken want die is meestal heel erg creatief en interessant. Nu ook weer, al had ik het idee dat er minder leerlingen inzaten dan de vorige keer. Maar creatief was het zeker weer.

En toen werd het zondag…showtime! Ik had mijn leerlingen de keuze gegeven om mee te doen met het festival, maar omdat we dat pas heel laat bedachten hadden we welgeteld 7 trainingen om een act voor elkaar te krijgen. En dan was er ook nog het surrealisme thema wat Sarah bedacht had voor de show. Gelukkig dacht iedereen supergoed mee en kwamen we al snel op Dali´s Persistence of Memory, jeweetwel…dat schilderij met al die smeltende klokken. We namen het thema tijd en gingen kijken wat we daar mee konden doen…dus versnellen, vertragen, dejavu´s…vadertje tijd? Dat soort dingen. En ja hoor…na 7 trainingen hadden we een act! (die ze zelf ook nog goed geoefend hadden in het weekend dat ik weg was!) Ik zag Brussel wel met vertrouwen tegemoet al merkte ik hier en daar wat zenuwen natuurlijk…hoort erbij! Langzaamaan druppelde alle deelnemers op zondagochtend binnen, op tijd voor rehearsals, makeup en het halen van een pizza (!)…allemaal voordat de show zou beginnen. Met dank aan een aantal creatieve leerlingen werden we allemaal al snel omgetoverd in groene wezens met cijfers en dat moest natuurlijk ook nog vastgelegd worden in een fotoshoot. En toen was het showtime! Van de andere acts heb ik wel aardig wat gezien, waarbij komisch, sexy, technisch elkaar goed afwisselden..maar eigenlijk miste ik soms wel het Surrealisme er in..of zou de mix van dat alles al surrealistisch genoeg zijn geweest? Wij mochten in elk geval de show afsluiten en dat ging echt super! Ik kon na een kleine opening met mezelf erin toekijken van de zijkant voordat ik weer terug in de act zou springen, en dat zag er allemaal super uit! Het stuk waarin we eigenlijk heel simpel een oude truuk met armen in een rij deden leverde al veel applaus op. De foto is dan ook geniaal geworden. Het applaus aan het einde was dan ook echt verdiend voor Lasya!

Special thanks nog voor Michel ook die als boze tijdheer lekker in zijn rol zat…en dag en nacht geknutseld heeft aan onze klok! Tja..ook dat moest natuurlijk vastgelegd worden op een paar foto´s…maar eerst is hier dan de video van onze act!

 

Kortom, trotse pole mama hier. Niet alleen omdat we het toch maar voor elkaar kregen in korte tijd, maar ook omdat eigenlijk iedereen kei hard gewerkt heeft, meegedacht heeft, en zich aan de afspraken hield…en natuurlijk ondanks de zenuwen een (vaak eerste) paaldans optreden ooit heeft gedaan! Dat smaakte naar meer!

En intussen was het alweer december en hadden we spontaan sinterklaas overgeslagen…dat kwam wel goed uit omdat de halve familie in het buitenland zat. Het werd wel tijd voor een beetje rust, dus de grote reizen voor 2017 waren voorbij, maar toch stonden er nog wat dingen op het programma. Werktaken die afgerond moesten worden, grant aanvragen, afspraken, overleggen..maar ook privelessen voor de meest enthousiaste leerlingen en speciale kerstlessen! En als allerlaatste had ik nog 1 grappig optreden te doen. Ik had namelijk de eer om in december tijdens het Gelders Sportgala  een optreden te doen…en dat vond plaats in de Cinemec, de grootste bioscoop die we hier hebben. Zeker Michel vond dat als filmliefhebber heel grappig, want je ziet zo´n zaal dan ineens van een heel andere kant. Voor het grote scherm mocht ik dus met speciale projectie nog eens mijn kunnen aan de paal laten zien. Dat ging eigenlijk prima, al sta ik altijd te kijken hoeveel minder er mogelijk is op zo´n podiumpaal. Het publiek dat bestond uit sporters en bestuurders was wel een beetje rustig, maar naderhand werd me toch echt verzekerd dat het een topshow was! En dat was dan echt mijn laatste optreden of show van 2017! Ik heb de komende paar dagen niks gepland behalve aandacht geven aan degenen die ik te lang verwaarloosd heb! Kerst is tijd voor familie en vrienden (en ja…het bijwerken van een heleboel zaken zoals deze site) Maar ik heb plannen voor z018 (zoals IPC…woohoo!) en daar plaats ik snel ook meer over.

Voor iedereen hele fijne feestdagen en een spetterend 2018!!

 

 

 

 

 

 

 

2016 – Het jaar waarin dingen anders gingen

Yes, 2017 is begonnen! Ten eerste: de allerbeste wensen voor iedereen! Ik hoop dat al jullie dromen voor dit jaar uit mogen komen, sportief, persoonlijk, werkgerelateerd…of waar je dan ook maar van droomt!  Voor mij is 2017 ook een beetje een nieuwe start. De laatste maanden van 2016 werden gedomineerd door werk en wel heel veel balletjes in de lucht. Maar goed…daar wordt je groot van toch? Even de tijd nemen om op te schrijven wat er dit jaar allemaal gebeurd is en waar ik dankbaar voor mag zijn! Let op…lang verhaal op komst!

Read the rest of this entry �