Op 26 juli 2015 werden de International PoleSports Championships gehouden….het WK volgens de IPSF regels. Ergens in januari had ik de keuze gemaakt om eens te kijken hoe het stond met de ontwikkelingen rondom deze wedstrijdvorm en dit reglement. Voor de newbies onder ons die dit lezen…. IPSF is de organisatie die megahard werkt om paaldansen als Olympische sport geaccepteerd te krijgen. Vanuit het niks hebben zij de afgelopen jaren een volledig reglement voor zowel dames/heren/kids/masters en doubles ontwikkelt, plus een doping reglement, wedstrijd eisen etc. Nogal een pokkewerk, zeker omdat er altijd gemopperd wordt op regels… ja, ook door mij.. (mea culpa) Maar dat neemt niet weg dat het de enige manier is om op een redelijk eerlijke manier oefeningen met elkaar te vergelijken. Kortom, vele landen hebben intussen de IPSF regels toegepast op hun nationale kampioenschappen om daarmee hun deelnemers voor het WK te selecteren. En op die manier belandde ik samen met Belinda en het duo Tamara en Chris op het WK in Engeland. Om het nuttige aan het aangename te paren ben ik daarna met mijn lieve vriendje ook nog 3 weken door Europa gaan reizen waar ik weinig palen heb gezien, maar wel nog een bijzonder optreden heb mogen doen… ben je niet geinteresseerd in onze vakantie avonturen, scroll dan gewoon door :-p

Het WK dus...

Ik had na Pole Evolution zo’n 2, 5 week om mijn WK act te perfectioneren. Dat is ook de reden dat ik mijn NK act heb hergebruikt want het was in zo’n korte tijd onmogelijk om iets nieuws te maken…en eigenlijk vond ik mijn muziek ook wel mooi. Ik heb wel wat dingen aangepast natuurlijk, onder andere de mega-uber-slimme combo (dacht ik) die toch teveel risico opleverde. En de spinning deadlift die volgens het reglement volgens mij wel mocht, maar toch volgens de juryleden niet. Ook kwamen er nog iets meer gekke combo’s in, maar overall was mijn act iets veiliger nu. In 2,5 week heb ik dan ook vooral getraind op uithoudingsvermogen…want pfff…wat is het zwaar om zoveel dingen in je 4 minuten te proppen! Als ik kijk naar wat er allemaal gevraagd wordt denk ik dat je een soort ubermens nodig hebt, maar goed..het is dan ook een WK. Anyway, op de woensdag voor de wedstrijd had ik ineens een soort van perfecte doorloop en ik besloot dat de act erin zat en ik met een goed gevoel naar de UK zou kunnen reizen. Donderdag was onze reisdag en wederom hadden we een snelle rit naar Calais om daar met de trein door de tunnel te reizen. Al het nieuws over illegale immigranten dat we de laatste tijd horen is helaas waar…we hebben veel vrachtwagens langs de kant van de weg zien staan met daarnaast mensen die duidelijk niet de chauffeurs waren… In de UK moesten we deze keer naar het zuiden van Londen, iets wat Michel met zijn spiekbriefje (links rijden!) vlot deed, en we vonden daar onze verblijfsplaats. We hadden gekozen voor een airBnB verblijf om toch de kosten iets te drukken en zelf te kunnen koken. We werden welkom geheten in een schattig Engels huisje waar we een kamer met een groot stapelbed (yay!) tot onze beschikking hadden. Het huisje lag ook op loopafstand van het Crystal Palace, de locatie van de wedstrijd. We besloten dus het Londonse weer te trotseren en even te kijken hoe ver het wandelen was naar de hal. Dat leverde een leuke route tussen typische engelse huisjes en winkels op. De naam Crystal Palace klinkt supermooi, en het zou de locatie van de Olympische spelen zijn, dus ik was benieuwd. Helaas leek het gebouw in niks op mijn verwachtingen…ik geloof dat het om de Olympische spelen 1960 ofzo ging! Woeps…het was wat ouder en minder modern dan ik dacht, maar wel groot met inderdaad een zwembad, squashbanen, klimhal, springhal, etc erin. Wel erg sportminded dus. Er werd al opgebouwd maar we konden verder niet naar binnen dus maakten we het ons verder makkelijk in huis, deden boodschappen bij de Tesco, en gingen vroeg naar bed. Op vrijdagmorgen was namelijk de repetitie. En toen konden we wel de hal in. Ik had expres mijn repetitie vroeg gezet zodat we die dag nog wat anders konden doen. In eerste instantie kwamen we dus ook niet zoveel bekenden tegen, maar we zagen wel 100 verschillende nationaliteiten. Michel probeerde elk trainingspak op de foto te krijgen en maakte zo oa vrienden met de Zuid-Afrikaanse dames. Opvallend was dat sommige landen met een hele equippe waren afgereist. Zo waren bijvoorbeeld Zwitserland en Tjechie erg duidelijk aanwezig. Na een korte warming up mocht ik de palen voelen en kwam er zo achter dat een zwembad in hetzelfde gebouw hebben (zelfde zaal bijna) eigenlijk niet zo fijn is… het was warm en vochtig en mijn doorloop ging dan ook niet geheel soepel. Net na mijn kwam de organisatie dan ook met 2 ventilatoren aan…dus ik kon alleen maar hopen dat dat zou helpen tijdens de wedstrijd want ik kon niet nog eens proberen. De stage zag er verder mooi en professioneel uit, dus dat zat wel goed. Langzaam aan druppelde andere deelnemers binnen, waaronder ook mijn NL teamleden en wat oude bekenden. We hebben dus wat bijgekletst, fotos gemaakt en andere acts bekeken. Maar we wilden voorkomen dat we 3 dagen in dezelfde hal zouden zitten en dus gingen Michel en ik in de middag iets anders leuks doen… we hebben de dichtsbijzijnde bioscoop gezocht en hebben de regen ontvlucht door lekker Inside Out te kijken…aanrader!

Op zaterdag was het dan tijd voor de wedstrijd….aaah, spannend! Ik was pas in de 2de helft van de dames categorie aan de beurt, ergens rond half 7 savonds. Maar wilde natuurlijk wel onze NL dames zien. Kortom, we waren toch goed op tijd in de hal om mooi duo-werk te zien Ik ben altijd weer verrast wat mensen nu weer verzinnen met 2 lichamen en een paal. De winnaars van vorig jaar uit Ierland deden het fantastisch, maar werden voorbij gestreefd door het Tjechische duo, dat ging nog spannend worden in de finale. De act die daarna erg opviel was een hele mooie dans van 2 japanse dames. Erg artistiek voor deze wedstrijd:

Het NLse duo was als laatste aan de beurt en had al wat geweld voorbij zien komen, maar ze hielden het hoofd cool en zetten een goede act neer. Omdat dit jaar de scores meteen verteld werden kon er een live score board bijgehouden worden. De dames zagen dus meteen dat zij zich op de 9de plek genesteld hadden en dus de finale gehaald! Yay!

Hierna kwam het eerste deel van de dames categorie, maar die tijd heb ik gebruikt om even buiten te zijn en een hilarische makeup-sessie te houden met de auto spiegels. Frisse lucht was wel even fijn want het was dus weer benauwd warm in de hal. Intussen waren al verschillende dames geweest en de scores liepen nog niet zo heel hoog op in deze ronde. Om de juryleden rust te geven zou een ander panel de heren jureren voordat het tweede deel van de dames aan de beurt zou zijn. Tijdens de heren categorie was het tijd voor mijn warming-up dus van hen heb ik niks gezien, maar wel veel gehoord. Ik had beneden bij de kleedruimtes een plekje gevonden om op te warmen. De mensen die nog in het gebouw waren voor andere dingen wisten niet wat hen overkwam met al die mensen die in onmogelijke houdingen lagen. Ik was wel blij dat ik mijn eigen matje had meegesleept want heel schoon was het er niet en van alle toiletten beneden was er maar eentje die het een beetje deed… minpuntje voor de organisatie lijkt me :-s

Anyway, ietwat te laat begon mijn categorie weer en toen kwam het moment om op het podium te gaan staan wel erg dicht bij. Ik was als 10de aan de beurt en kon net de 3 dames voor mij zien, verder had ik bijna niks gezien dus wist ik niet wat het niveau ongeveer was. En toen moest ik ineens. Nu 3 weken later is het moeilijk herinneren wat er ook alweer allemaal gebeurde op dat podium. Ik weet dat ik zonder fouten door mijn act kwam, maar wel echt last kreeg van te weinig zuurstof in die zaal…en dan is zo’n oefening ineens lang! Niet helemaal tevreden dus, vooral niet over mijn presentatie en dans (wat toch al niet zo’n sterk punt is). Ik moest naast het podium wachten op de score en zag de kleine Russische na mij een perfecte act neerzetten. Wauw… dat geeft je wel het gevoel dat je nog veel te leren hebt hoor. Maar goed, mijn score kwam en ik bleek me op dat moment als 4de te hebben geplaatst. Dat ging ten koste van de nr 10 op dat moment, Sam Star…maar die vond het wel grappig dat juist ik degene was die haar uit de finale gooide. Hierna kon ik rustig de paar overgebleven acts kijken en wow…wat een nette acts kwamen daar voorbij. Het is wel duidelijk dat deze wedstrijd geschikt is voor mensen die van zichzelf perfecte tenen en knieën hebben (lees: not me!). Natuurlijk heb je ook technieken nodig, maar degenen die hoog scoorden hadden vooral erg weinig uitvoerings fouten. Het aantal deelnemers na mij was niet zo groot, maar er waren er genoeg die voor me konden eindigen, dus dat werd nagelbijtend naar het score board kijken. Tot en met de laatste Rus , toen alle deelnemers al weer backstage stonden) was het niet heel duidelijk of ik de finale zou halen of niet. De laatste deelnemer zette ineens een monsterscore  neer en plaatste zich overduidelijk als eerste, maar ik bleef op een 9de plek steken en dat betekende ook een finale plaats, yay!! Erg fijn want ik wilde het op zondag graag wel nog heel wat beter doen dan op zaterdag! Nadat de finalisten bekend werden gemaakt werden we gevraagd mee te komen naar een achteraf kamertje waar ons wat uitgelegd werd over de punten die gegeven waren. Ik had bv 3 minuten gescoord en die bleken te liggen aan mijn kostuum en aan de tijd die ik op de grond was geweest. Het is namelijk niet de bedoeling dat je meer dan 30 seconden los van de paal danst en dat komt blijkbaar heel nauw! (hoewel ik ook juryleden heb horen zeggen dat het ongeveer is…huh?) Daarnaast was blijkbaar het bandje om mijn nek niet toegestaan…nou, dat voelde acht een beetje genaaid want dat had ik op het NK ook en toen heeft niemand er iets van gezegd (en ook  geen punten afgetrokken)… kortom, IPSF…get your act together! Ik had dus 3 punten hoger kunnen scoren, ongeveer 5de plek was dat geweest, maar goed…dat is achteraf praten. Wel netjes dat we op zich uitleg kregen. MAar erg veel tijd was er niet want we werden letterlijk het gebouw uitgeveegd door security die erg weinig respect had voor het feit dat er een WK was! Na een snelle video-kijk sessie gingen Michel en ik op zoek naar voedsel en belandden bij een chinees die “Kees” heette! Gewapend met WK-proof voedsel keerden we huiswaarts waar onze huismaatjes ook aangekomen waren en de wedstrijd en allerlei andere dingen bespraken. We hebben dus een avondje geroddeld en meningen uitgewisseld en te laat, maar wel vrolijk, lagen we in bed.

De finale…

Zondag was het dus tijd voor de finale. Vanuit ons huisje kon ik de livestream van de masters categorie volgen en extra respect kweken voor de dames boven de 40 die eigenlijk net zulke moeilijke tricks doen! Daarna was het de beurt aan de kinder categorie, maar daar heb ik weinig van gezien want ik was bezig om met behulp van de kapstok (enige paal in huis) mijn act ietwat aan te passen zodat ik niet langer dan 30 seconden los zou dansen. Dat leverde natuurlijk hilarische foto momenten op voor Michel. De kids schijnen overigens ook geniaal geweest te zijn dus die moet ik allemaal nog maar eens kijken. Deze keer kon ik rustig “thuis” mijn makeup enzo doen, en toen gingen we weer op weg naar de hal. Het was deze dag minder heet, maar nog steeds wel benauwd binnen. Ik probeerde dus wel een goede warming up te doen, maar niet te heet te lopen. Dat lukte min of meer wel en toen ik aan de beurt was voelde ik me beter dan zaterdag. Mijn act ging dan ook beter over het algemeen, maar ik had wel een hele gekke voet-glibber-actie aan het begin die ik anders nooit heb! Mijn aangepaste choreo ging wel, maar had ik natuurlijk niet vaak geoefend, ik geloof dat het erop neer kwam dat ik nu de paal bijna niet los heb gelaten! De laatste combo was ook doorbijten, maar ik kreeg alle moves eruit en toen was het wachten op mijn score. En dat is dan wel gek want je weet dat er 1000en mensen die livestream zitten te kijken! Ik heb dus wel even gezwaaid met mijn Lasya handdoekje naar de fans thuis. De score was hoger dan zaterdag, het had nog wat hoger kunnen zijn, maar ik denk dat dit is wat erin zat op dat moment. Kortom, niet helemaal tevreden, maar ook niet ontevreden dus. Achteraf gezien bleek ik toch mooi 2 plekjes omhoog geschoven te zijn naar de 7de plaats. Niet slecht! De dame na mij, die ik dus vanaf de zijkant kon zien, was de latere winnares en wowa, die had een mooie act! Vooral haar presentatie viel echt op, maar dat komt er op een video niet zo goed uit. Toch hieronder even mijn act en die van haar… en ja, ik zie dat ik ook nog aan heel veel moet werken! Het viel mij op dat haar act niet eens de moeilijkste moves bevatte, maar wel leuk was om naar te kijken… zo kan het dus ook!

En voor de mensen die zich afvroegen hoe het met de dubbels ging. Ook prima volgens mij! Ze hadden een goede act zonder grote fouten en kunnen tevreden zijn. Ook zij eindigden 7de geloof ik en ook in hun categorie kwamen de winnaars uit Tjechie. Sterker nog, 1 dame won zowel de solo als de double categorie…hoe knap is dat! Het grappige is dat ik haar ook nog in workshops heb gehad, nou, dat kunnen we nu beter omdraaien. Anyway, hier de act van Chris en Tamara en daaronder die van de winaars:

En toen was het tijd voor voedsel en een afterparty! Iedereen was superhongerig dus belandde we in het dichtstbijzijnde italiaanse restaurant. Op dat moment was dat nog bevolkt door locals, maar er kwamen steeds meer deelnemers binnen. Waaronder de luidruchtige Zwitserse groep (ik dacht dat zwitsers rustig waren?). We hebben dus nogal wat locals weggejaagd, maar de restaurant eigenaren hadden een topomzet. Daarna ging iedereen snel ff naar huis om om te kleden voor de afterparty die gehouden werd in een echte Engelse pub. We hebben daar vooral gekletst, kwamen veel andere mensen tegen die we nog niet gezien hadden, en de juryleden konden ook helemaal losgaan (wat wel een beetje vreemd is hoor). Heel lang hield ik het echter niet uit, want het waren lange dagen geweest. De volgende ochtend gingen we dus proberen goed uit te slapen, dat lukte half.. en daarna hadden we een gezellig, en welverdiend, ontbijt in een American diner. De andere NLse dames gingen de rest van hun dag gebruiken om te winkelen. Michel en ik namen de trein richting London centrum om eens rond te lopen in de Tower Bridge area. Ik ben wel een paar keer in de UK geweest, maar gek genoeg nooit dicht bij de brug…nu wel dus. Wat wandelingen, gekke fotos en voedsel later gingen we weer richting huis omdat we de volgende ochtend zouden vertrekken.

Op naar de volgende stop…

Op dinsdagmorgen gingen we op weg naar het volgende avontuur. Ik geloof dat ik even niks van paaldansen wilde weten, maar dat hoefde ook niet aangezien we naar Disneyland gingen! Eerst moesten we natuurlijk weer terug door de tunnel, wat al bijna een avontuur op zich werd. Vanwege de grote hoeveelheid problemen bij de tunnel (lees immigranten) werd het normale auto verkeer via allerlei landweggetjes gestuurd. Dat was dus sightseeing in de country. Net op tijd haalden we ons timeslot nog, maar het scheelde niet veel of we hadden een andere trein moeten nemen. De vrachtwagens die we op de heenweg in de file zagen staan moesten waarschijnlijk een week wachten… handig! Wij kwamen dus zonder problemen in Frankrijk en reden vlot door naar Marny-le-Hongre waar we wederom een AirBnB plaats hadden gevonden. Ideaal binnen de cirkel snelweg rondom Disneyland, kun je nagaan hoe dichtbij dat was! We hebben maar even genoten van de gastvrijheid (en van de badkamer) van een ouder Frans echtpaar. Nadat we ons de dag erop versliepen gingen we op weg naar het park waar we Michels familie tegen zouden komen en zo een gezellige dag zouden hebben. Ik zal alle details over de verschillende attracties niet opschrijven, maar 1 ding is wel zeker…als je kans hebt moet je de nieuwe Ratetouille-attractie in het studio park doen. Ik geloof dat de nieuwste attracties die ontworpen worden nog meer op een 4D-experience inspelen dan dat een simpele rollercoaster dat deed. Deze is echt erg leuk en mooi! We hadden maar 1 dag park geboekt eigenlijk, maar aangezien je Disney village wel vrij in kan, konden we de volgende ochtend nog wel in Disney stijl ontbijten voordat we door reden. Michel verwonderde zich daar vooral aan de luchtballon in Jules Verne stijl :-p

En toen gingen we weer op weg naar de volgende stop, het meer van Geneve. Ik wilde dit grootste meer van Zwitserland al enige tijd laten zien maar het was er nog niet van gekomen. Zonder problemen, of boze stakende boeren op de snelweg, kwamen we aan in Thonon./Evian Les Bains. En toen begon de relatietest pas echt…het opzetten van een tent! We hadden al eens geoefend, dus het in elkaar zetten was niet zo;n punt, maar we hadden niet op de harde stenen in de grond gerekend…woeps! Uiteindelijk stond het dan toch en hadden we een primitief huisje in Frankrijk! Die dagen hebben we beide stadjes in de buurt bekeken, gewinkeld, en vooral heel rustig aan gedaan. 1 dag zijn we even naar Geneve geweest want ik hoopte nog wel een beetje te kunnen trainen op mijn volgende act voor de Pole Classic. Gelukkig mocht dat bij Aerial Dance Geneva. Maar de andere afspraken die ik in die buurt wilde maken liepen allemaal op niks uit. Dus ik heb in 2 weken serieus maar 1 keer getraind…echt het minste sinds ooit! Geneva was verder heel mooi, schoon en duur…echt Zwitsers dus…De avonden brachten we door op de camping, wat heel wat jeugdherinneringen bij mij terug bracht. Ik heb echt jaren gekampeerd met mijn ouders, alleen de laatste jaren hebben alle vakanties in teken gestaan van paaldansen, met bijbehorende hotels en verblijven bij mensen thuis. Dit was dus echt lekker terug naar basic dus, inclusief het zelf koken op een gasfles…iets wat ik niet wist dat ik het zou kunnen :-p

Vanaf het meer van Geneve reden we door naar het midden van Zwitserland. Maar niet voordat we een tussenstop maakten in Lausanne om even het Olympisch musuen te bekijken. Ook iets wat ik 15 jaar terug eens gedaan heb met mijn ouders. We hadden geen tijd om de hele tentoonstelling te zien, maar het wandelen door de beeldentuin was al leuk, en het fotos maken bij de enige paal binnen die ik kon vinden ook. We dachten er bijna uitgezet te worden toen een museum-kerel naar ons toe kwam, maar die wilde alleen maar een extra foto maken! Hahaha…poledancing goes Olympic! Daarna reden we dan echt door naar Interlaken, het mooie stadje tussen de Thunersee en de Brienzersee, en ook de plek waar ik 15 jaar terug een aantal keer geweest was. De camping daar vonden we dan ook terug op gevoel.En zelfs het plekje waar we altijd stonden was er nog. Met een klein tentje werden we verder weg gezet, wat wel zo rustig was, want in tegenstelling tot wat ik me kon herinneren was het een beetje een ons-kent-ons camping geworden. We voelden ons nogal in de gaten gehouden daar, maar goed…we gingen er toch alleen maar slapen. Ik heb Michel een paar mooie plekjes in Interlaken en op de omliggende bergen laten zien. HEt weer was prima om te wandelen en dus gingen we de bergen in voor wat wandelingen. Niet te zwaar of te lang natuurlijk want we zijn allebei niet bepaald getraind hierin. Dat merkte ik meteen aan mijn spieren en lenigheid…woeps! 1 dag hebben we ons geamuseerd met een reis met een oud tandrad-treintje en rodelen van de berg. De andere dag gingen we naar de Trummelbach waterval en de Schilthorn berg op. Grappig want dat laatste had ik nog nooit gedaan (en gezien de prijs van de tickets snap ik ook dat mijn ouders niet 3 kids meenamen daarheen…whoa!) MAar goed, we wilden allebei de beroemde James Bond berg zien en het kost je 4 kabelbanen voor je boven bent. Bovenop is een leuke tentoonstelling ingericht, dus als je van films houdt is het zeker een aanrader…en anders is het uitzicht natuurlijk fenomenaal! Ook hier moesten we afentoe even wat handstanden doen en in een paal gaan hangen.Ik weet niet of iemand dat al eens met George Lazenby gedaan had? Savonds hebben we nog rondgewandeld in Interlaken, wat nog precies zo was als ik me kon herinneren…behalve dan de soort bezoekers….

Vertical  Arts Show

De volgende dag gingen we alweer op weg naar ons volgende avontuur. We zeiden ons Engelse buren vriendelijk gedaan en lieten de camping bewaking naar iemand anders kijken toen we er vandoor gingen. Op naar Stuttgart. Niet zo’n hele lange rit, maar het begon wel met vele slingerweggetjes met heel mooi uitzicht om het dal uit te komen. We gaven onze laatste Franken uit aan Zwitserse Chocola (yammie!) die we snel op moesten eten voordat deze zou smelten. De temperatuur liep op terwijl we naar het noorden reden, gek eigenlijk en tegen de tijd dat we bij Stuttgart in de buurt kwamen was het 38 graden, en in de stad zelfs 41! AAArgh! We waren op tijd vertrokken om op vrijdagavond de workshops van Lisette Krol nog te halen. Sterker nog, we checkten in in het hotel, en kwamen aan in de studio nog voordat de eigenaar er zelf was. Het was erg fijn om mijn 2 weken zonder paal af te sluiten en meteen les te krijgen van iemand die weet wat ze doet. Leuke workshops met veel dansdingetjes en powertricks! Lisette had trouwens de eer om ook de Russen in haar klas te hebben, wat vooar nogal niveau verschil zorgde, maar dat loste ze goed op! Het was zowiezo superleuk om ook deze mensen weer eens terug te zien! Na de workshop kwam er champagne tevoorschijn om te toasten op een goede show. We gingen daarna op weg naar de binnenstad waar een soort zomerfestival aan de gang was. Erg druk, maar met veel muziek, drank en wat voedsel. Het idee om wat eten daar te halen mislukte jammerlijk waardoor we allemaal samen in een italiaans restaurant belandden. Al snel hadden de obers door dat het niet helemaal een normale groep was :-p Gezellig! Ook het schone bed en de douche in het hotel waren erg welkom na de hete rit, workshop en een week in een tent!

De volgende dag was het tijd voor de show. Na wat werk gedaan te hebben in het hotel gingen we op weg naar het theater waar we eindelijk de cube uit de auto konden laten. Eigenlijk was de hele reden om met de auto door Europa te gaan dus dat we de cube mee moesten nemen, aangezien je er niet mee kan vliegen. Het ding was goed heetgelopen in de auto, maar gelukkig kreeg ik hem nog prima in elkaar. Ik was ongeveer als eerste in het theater om onvoorziene dingen te kunnen oplossen. Nou, dat was nuttig want ze hadden een ingewikkeld ophang systeem bedacht voor tijdens de show. Er moest met een ladder gewisseld worden tussen cube, hoop en tissu, erg lastig! Maar toen het eenmaal hing, ging alles prima en kon ik een goede doorloop doen en daarna wachten. HEt theater had geen airco en al tijdens de dag liep ook daar de temperatuur nogal op. Ik was zooo blij dat ik geen paal hoefde te doen! Intussen waren alle performers aangekomen en werd het erg gezellig backstage. Het leuke aan shows is dat er minder druk op zit en dus veel leuker is want iedereen wil dat iedereen het goed doet! Tijdens de show werd het zo mogelijk nog heter, ik weet niet hoe iedereen in de paal bleef… ik had mazzel want de cube is beter vast te houden en mijn act ging dan ook prima. Het mooie licht erbij maakte dat dit wel weer een erg geslaagd optreden werd. Denk ik.. kijk het filmpje maar. De act is bijna hetzelfde als voor Pole Evolution want ik had natuurlijk 3 weken niet kunnen oefenen….alleen het begin is anders ivm die iets lagere ophangpunten voor de cube…

Tijdens de pauze hebben we een paar hilarische fotos gemaakt, en na de pauze kon ik rustig zitten en genieten van optredens van Heidi, Evgeny en Olga…. OMG…vooral die laatste was natuurlijk weer absurd goed. Ik ken niemand die zo veel gekke tricks kent en kan combineren! Maar ook de Duitse locals hadden een aantal mooie acts met heel veel variatie erin. Kortom, een erg geslaagde show zo! Na de show was het tijd voor voedsel… Michel en ik zouden Heidi meenemen. Die paste alleen maar achterstevore tussen de cube opgevouwen in de auto, maar het is gelukt en we belandden in hetzelfde restaurant als de dag ervoor…en ja, de obers herkenden ons (goed teken of niet?). Na weer een goed diner dook iedereen zijn bed in. De volgende ochtend was namelijk mijn beurt om les te geven. De organisatie had mijn favoriete workshop gekozen: Drops! Nou, dat was wel een beetje lastig met het warme weer…iedereen zat vast! Gelukkig konden we het wel oplossen met ander soortige drops, maar lastig was het wel! De signature tricks workshop ging verder prima, en het was een tijdje terug dat ik zulke enthousiaste studenten had…dus dat voelde goed. Ook die gekke Russen in je workshop hebben is wel een uitdaging en compliment tegelijk,  maar ik had lol en zij ook volgens mij! Na mijn workshop was ik klaar met alle verplichtingen en kon ik Michel weer de verdiende aandacht geven. We zijn dus Stuttgart city weer in gegaan om te relaxen en aan het meer bij het festival te liggen. Relaxte avond die uiteindelijk eindigde in een mega regenbui toen wij in een Asian fusion restaurant zaten.

Op de maandag ochtend gingen we op weg naar ons volgende avontuur, de reis was nog niet voorbij. We wilden namelijk heel graag naar Europapark nu we eindelijk eens ongeveer in de buurt waren. Nou, in de buurt kwam alsnog neer op 2,5 uur rijden, zeker aangezien we de sightseeing route door het zwarte woud wilde nemen. In de ochtend wisten we ook pas dat we een boeking voor een appartementje konden doen (anders was het weer kamperen geworden). We gingen dus op weg door kleine slingerweggetjes en pittoreske dorpjes om aan te komen bij een olijke duitser die zijn voorhuis-appartement verhuurde. Er konden 6 mensen in, dus met zijn 2en hadden we ruimte zat! Wederom een lekker bed waar ik zeker die avond veel gebruik van heb gemaakt (net zoals van Michels boek, want mijn leesvoer was intussen op). De volgende ochtend gingen we vroeg op weg naar Europapark, het park met de meeste rollercoasters van Europa, en we wilden ze allemaal doen! Het beloofde weer een hete dag te worden, en op de parkeer plaats was het al goed druk. Dat was in het park ook wel te merken aan de lengte van de rijen, maar goed, we hadden op zich de tijd want we hadden 2 dagen tickets. Nou, ook over deze attracties ga ik geen details geven (daar is de http://rcdb.com/ voor :-p ) MAar ik was positief verrast door de thematisering en de creativiteit van de attracties. Als Efteling fan ben je nogal verwend wat betreft afwerking, maar dit park is ook erg mooi zeg! Iets dichter op elkaar en volgebouwd misschien, maar daar maken ze goed gebruik van soms. Ze hebben ook veel water attracties, waar ik normaal gesproken voor weg ren, maar met 38 graden buiten was het heerlijk om afentoe een splash te maken. En ja, toen ik die tonnen vond moest daar natuurlijk een soort van handstand op gedaan worden. Het park kent ook aardig wat shows, waarvan ik natuurlijk de meest acrobatische heb uitgekozen. Nou, de Chinese Circus show was niet zo denderend, alleen het jongleerwerk was echt van hoogstaand niveau. De Variete show was wel heel cool, maar eigenlijk ook vooral door de jongleeract…hoewel die kerels jongelerend op een eenwieler, op het slappe koord ook absurd was!  Op de 2de dag namen we de tijd om even gewoon te zitten en genieten van het weer terwijl de duikshow bezig was, en die was wel cool.  Later dan afgesproken en na een hele goede maaltijd in het park (owja, er is ook erg veel voedsel te vinden!) gingen we richting huis… Dat betekent, we gingen een uur of 2 rijden en dan op goed geluk een hotel zoeken. Dat werd bijna een overnachting in een auto toen het hotel dat we vonden alleen een roken-kamer vrij had. Maar gelukkig vonden we nog een ander hotel waar we zelfs om half 1 snachts nog welkom waren. De volgende ochtend konden we dus het laatste stukje naar NL rijden en zo nog op tijd voor de wasjes en boodschappen thuis komen!

Dus…

Voor de eerste keer hebben we een wedstrijd, show en workshops gecombineerd met uitrusten, sighseeing, pretparken, kamperen, nieuwe indrukken opdoen en oude vrienden zien…en eigenlijk beviel dat wel heel goed! Tijd voor de volgende avonturen nu!