Inno Alla Vita

Leve het leven! Dat was het thema van de show in Milaan waar ik op 14 maart aan mee

mocht doen. Een hele eer want de line-up bestond niet uit de minste namen! Vol goede

zin ging ik dan ook op woensdag 13 maart richting Milaan. Het vliegen en het bereiken

van mijn hotel was echt een eitje en nadat ik ingecheckt had bij 3 gestresste

italianen (er zouden blijkbaar 150 man inchecken die dag) heb ik meteen het theater

opgezocht. Theatro Litta is blijkbaar het oudste theater van Milaan en is nog in die

stijl gehouden (met hier en daar een likje verf)…rood pluchen stoelen en wit/gouden

plafond…I like!

In het theater vond ik onder andere Krystel, de organisator, en Nelle Swan, de

presentatrice waar ik meteen mijn idee achter de show mee kon bespreken. De paal

stond nog lang niet, dus erg veel had ik er niet te zoeken. Maar ik kwam er wel

achter dat de paal alleen maar op spinning kon! Oeps! Daar had ik niet op gerekend,

ik had juist een static pole act gemaakt…en ik denk ook dat mijn moves vooral op de

static pole bijzonder zijn. Dus toen had ik een probleem! Ik besloot dan ook richting

de studio te wandelen om te kijken of ik mijn act kon aanpassen aan de paal.
Na een interessante stadswandeling (waarbij ik heel veel window-shopping gedaan heb:

kijken, kijken, niet kopen) kwam ik in de studio waar het een groot weerzien werd met

oude bekenden: Manuela, Marion, Patty, Kimmy…en heel wat instructors van MPDS die

net hun act geoefend hadden. Gezellig, maar er moest wel even gefocust worden. In 2

uur heb ik toen een totaal nieuwe act gebouwd, deze keer op alleen spinning pole. En

toen mijn handen echt niet meer wilden ben ik weer richting het hotel gewandeld waar

Nelle intussen voor een dichte deur van onze kamer had gestaan…bleek er maar 1

sleutel te zijn, oeps! Maar goed, door heel wanhopig de gestresste italianen aan te

kijken was ze toch binnen gekomen. Heb me toen snel even omgekleed wat er stond een

diner op het programma met alle artiesten. Nou, het was nog even zoeken waar we

moesten zijn, want het diner bleek plaats te vinden in een soort huiskwamer-

restaurantje terwijl wij allemaal op zoek waren naar een echt restaurant. Na een kort

voorstelrondje heb ik vooral met de 2 mensen van PoleRanking zitten kletsen. Zij

zouden de livestream gaan verzorgen, maar tonen ook allerlei interviews en nieuwtjes

op de site. Erg leuk dus!
Na het diner was het op tijd naar bed, want de volgende dag was de grote dag!

Na een nachtje goed slapen werd ik de volgende ochtend vrolijk wakker, met heel veel

zin in de show. Na een ontbijtje gingen we op weg naar het theater waar we allemaal

even de kans kregen om de paal te testen en het geluid en licht door te spreken. Hier

bleek hoe creatief en origineel sommige acts zouden worden. We hadden allemaal een

thema gekregen en sommige dansers kregen het voor elkaar om heel veel emotie los te

weken…en dit was nog maar de repetitie! Mijn persoonlijke favoriet was Keem, de

Franse danser, die de moeilijke taak had om “diagnostiek” uit te beelden, en dit deed

met een grote plastic bal waarin zijn dans begon. Wow..het effect was heel cool!
De paal bleek toch vast te kunnen, we moesten alleen even het juiste sleuteltje

vinden, en dus kon ik als enige van het stel toch mijn act op een static paal doen.

Wel een opluchting hoor! Toen alle acts geweest waren hadden we even wat vrije tijd

en ik ging met Patty en haar mama even gezellig door de stad heen richting de kapper

waar zij een afspraak had. Nu kon er wel wat geshopt worden natuurlijk, en dat deden

we ook. Bij de kapper werden Patty en ik allebei een beetje erg enthousiast van de

gekleurde extensions..uiteindelijk kwam zij er roze/groen uit en ikke paars 😉

Boris, de Hongaarse kapper, had gelukkig tijd om ook mijn coupe bij te werken en ik

ontdekte dat ook ik krullen kan hebben! Het werd een hilarische boel toen bleek dat

zowat iedereen van de show een afspraak bij Boris gemaakt had, en uiteindelijk stond

de zaak vol met paaldansers! Keem bleek in een vorig leven ook kapper te zijn geweest

en ging aan de slag met Marion’s haar. Manuela en Lolo kregen beiden een mooi kapsel,

en Patty werd omgetoverd in princes Patricia. Mooi! Overigens werd het wel stevig

aanpoten voor Boris om ons op tijd klaar te hebben, maar met een snelle taxirit en de

Italiaanse standaard afwijking van 15 minuten waren we toch nog op tijd terug in het

theater!

Tijd voor warming-up, make-up en warming-up! Het theater had backstage allemaal

geinige kleine ruimtes waar we een ontzettende zooi van gemaakt hebben…wat wil je

met zoveel mensen 😉 Ook de livestream was intussen geinstalleerd en we waren klaar

voor de show…bijna op tijd 😉
Ik was als 4de aan de beurt en had beslote om de acts voor mij niet te bekijken.

Normaal gesproken doe ik dat wel, maar ik had met de repetitie al gezien dat dit wel

eens te emotioneel zou kunnen worden. Goede keuze denk ik… Achteraf heb ik dus de

video’s teruggezien en dit zijn mijn meningen over de acts en thema’s:

Volledige livestream:

Rebirth: MPDS teachers: http://www.youtube.com/watch?v=9db3ATJYbCg

Ow wow….ze kunnen allemaal dansen daar in Milaan! De muziek vind ik fantastisch,

een instrumentale versie van Queen’s “who wants to live forever”. In de act krijgt

iedereen de kans om haar persoonlijke tricks te laten zien, terwijl er toch 1 geheel

blijft…mooi gedaan zeg!

Als tweede was daar Laurance “Lolo” Hilsum. Al 2 jaar op een rij vice-

wereldkampioene, en als je haar ziet dansen weet je waarom. Lolo vind ik altijd het

ultieme voorbeeld van artistiek paaldansen. Ze doet geen truuks, maar ze dans in en

uit de paal…je zou bijna vergeten dat wat ze doet ook nog eens keimoeilijk is! Deze

act beeldt “Disease” uit, en ik vind het begin bijna een beetje eng, maar daarna

vindt ze haar hoop en leven terug in de paal en wordt het gewoon een fantastisch

mooie act.

Lolo http://www.youtube.com/watch?v=1khw_XcAcfs

Manuela Carneiro, nog zo’n mooie danseres. Manuela zien we weinig op het

internationale competitie-niveau, en dat komt alleen maar omdat ze daar gewoon niet

zo’n zin in heeft. Ze wil dansen en doet dus vooral shows. Ze was ook net terug van

een grote show in India bijvoorbeeld. In deze show had zij als thema “Hope” en haar

act begon met een gedicht op een groot scherm, gevolgd door een aantal foto;s van

vrienden en kennissen die afgelopen tijd met kanker te maken hebben gekregen. Haar

dans was gewoon weg supermooi. Bij haar kun je voelen en zien dat ze met heel haar

hart op het podium staat. De laatste foto die aan het eind verschijnt is van

haarzelf…en ja, dat is even slikken…

mauela: http://www.youtube.com/watch?v=bgtpDmk2Ws8

En toen was het mijn beurt! Ik had het thema “death”  gekregen. Daar kun je best een

zwaarmoedig verhaal van maken, of een personage, maar dat leek me allemaal voor de

hand liggend. Ik ben toen gaan zoeken naar muziek en kwam uit op “Death Boys Poem”

van Nightwish. Eindelijk kon ik eens muziek van mijn favo-band gebruiken! Mijn idee

achter de act is dat ook mensen die er niet meer zijn nog steeds een beetje bij ons

blijven aan de hand van beelden, herinneringen, etc. Een persoon is pas echt weg als

je hem/haar totaal vergeten bent en er niks meer is wat ons deze persoon kan laten

herinneren. In de act heb ik dit dan ook uitgebeeld met een boek waarin de overledene

ons een gedicht nalaat…kijk zelf maar:
Hanka: http://www.youtube.com/watch?v=0-FKFGlY1DAh9LdqAK

Overigens ging mijn act wel goed, niet perfect…er was 1 momentje waarop ik wat

wilde doen maar zowat tegen de paal opliep en geen ruimte meer had. Je ziet op mijn

gezicht ook dat ik “pfff..oeps!” denk! Als ik de video’s na elkaar terug kijken is

het echt best een groot contrast tussen de fantastische dansers als Lolo en Manue,

maar goed…ik hoop dat ik toch iets moois neer heb kunnen zetten hiermee.

NA mij werd het paaldansprogramma afgewisseld met tissu. Internationaal artieste

Natalie Macauley bracht een tissu act die “Pain” moest uitbeelden. Patty en ik hebben

deze act vanuit de coulissen gezien en realiseerde ons allebei op hetzelfde moment

dat we deze hele act al eens gezien hadden..erg maf! Precies deze muziek en act zit

ook in Cirque du Soleil’s show “Quidam”. En dat was precies de act die er ooit voor

zorgde dat ik zelf ook graag tissu wilde doen…erg gek om dat ineens live terug te

zien! Wat een lenigheid en skills!
Natalia http://www.youtube.com/watch?v=4KU_hEOzscU

Als laatste voor de pauze was het de beurt aan Keem. De huidige wereldkampioen bij de

mannen. Dit was 1 van mijn favoriete acts van de avond…op de video komt het minder

goed over, maar zijn begin in de bal met de lichten erachter was zooo sterk.

Overigens had hij de moeilijke taak om  “Diagnosis” uit te beelden..niet makkelijk,

maar ik denk dat hij zeker geslaagd is

Keem: http://www.youtube.com/watch?v=h_sUqF4mISo

Tijdens de pauze konden we even rondlopen en de sfeer in de zaal proeven. Ik was zo

slim om achterin de zaal even hardop te gaan kletsen met de livestream-mensen. Niet

zo handig, want dat was blijkbaar ook allemaal te horen, oeps! Het was dan ook erg

grappig om via de livestream-chat ineens berichtjes van thuis te krijgen omdat ze

wisten dat ik er was ;-p

Na de pauze begonnen we met een act van iemand die ik nog niet kende. Alex Musaico is

een beetje de italiaanse flag-man. Op zijn eigen paal zette hij zijn interpretatie

van “Strenght” neer…nou, en Strength was het zeker… hij begon met wat turn-werk

op de vloer, maar als snel ging hij door op de paal om handstanden in alle variaties

te laten zien. Wat een spiercontrole!

Alex http://www.youtube.com/watch?v=ETmzCKItlTc

Hierna was het de beurt aan Valeria Bonalume uit Italie. Ze liet ons zien dat

eenzaamheid “loneliness” niet altijd slecht hoeft te zijn…op de eenzame momenten

kun je juist jezelf vinden. (of teminste…dat is ongeveer de tekst die achter op het

scherm getoond werd tijdens haar act). Een gevoelige, maar toch erg sterke act zette

zij neer.

Valeria: http://www.youtube.com/watch?v=qXqREEdOXM8

De liefde werd uitgebeeld door twee mensen, en dan niet in de paal..nee, de tweede

tissu act van de avond kwam van duo Zamaga. Alleen al de opkomst van deze mensen

oogstte applaus. Ze zijn het klassieke voorbeeld van het lichte lenige meisje en de

grotere sterke kerel, maar dat maakte de act niet minder mooi. Van de dingen die ze

uiteindelijk samen in de tissu deden had ik graag meer gezien natuurlijk!

Love, Duo Zamaga : http://www.youtube.com/watch?v=8N0kMxTrpYU

Als speciale non-acrobatiek act van de avond werden we nog getrakteerd op een

optreden van Nadia Scherani. Mede-organisatrice van de show met een dijk van een

stem! Ik heb geen absoluut gehoor, maar volgens mij was dit gewoon erg goed!

Als bijna laatste was het de beurt aan de Italiaanse Alessandra Marchetti die ik

regelmatig overal in de wereld tegen kom. Haar thema was “Celebration” en ik denk dat

het precies de juiste persoon was om dit uit te beelden, Alessandra is gewoon fijn om

naar te kijken. Ze heeft ook altijd wat creatieve combi’s met perfecte afwerking,

let op de jade-chopstix aan het begin!

Alessandra http://www.youtube.com/watch?v=42A2nSmSAgk

en dan als laatste…mijn lieve vriendinnetje Marion! Wie anders dan zij kon deze

show afsluiten?? Haar thema was “Life” and ik ken niemand anders die zo haar passie

voor dansen en het leven neer kan zetten op het podium. Haar dans en technieken

maakten het al mooi, maar deze act werd helemaal afgemaakt door het gedicht,

geschreven door de meiden zelf en voorgelezen door instructor Kimmy. Wat een ware

afsluiting voor deze show! En ja…tranen aan het eind horen erbij….

Marion: http://www.youtube.com/watch?v=4FK6io53W1o

En toen was het alweer over! Wat gaat dat toch altijd snel in een show! De reacties

uit het publiek waren super-enthousiast, en ik kwam na de show ineens wat bekenden

tegen die ik niet verwacht had, gezellig. Heel lang zijn we niet blijven hangen, want

van zo’n show word je wel heel hongerig en moe!

Vrijdag was inderdaad een vrije dag. Ik hoefde niks, en mocht vanalles. Ik heb dus

gezellig wat van de stad bekeken en nog wat geshopt (jaja, nu wel). S’middags stond

er nog wel een polejam op het programma in de studio. Kortom, we gingen weer op weg

naar de Via Col di Lana. Daar hebben we eerst nog 20 minuten voor de deur van een

hele beroemde chocolatier gestaan omdat daar blijkbaar de allerbeste paaseitjes van

Milaan gemaakt worden, nou, die moesten natuurlijk mee om het thuisfront ook te laten

testen! Jammer dat ze in Italie dus altijd een kwartier te laat zijn want het was

nogal koud om voor de deur te wachten, maar de eitjes maakten uiteindelijk alles

goed. In de studio verzamelden zich intussen vele instructors, dansers en ook een

aantal meiden die uit Frankrijk overgekomen waren om de show te zien. Het werd een

vrij volle, maar gezellige boel waarin we probeerden elkaar onze moves te leren. En

waarin Marion de taak op zich had genomen om iedereen in de Rainbow MArchenko te

hangen…jaja, ook ondergetekende. Ze kan vrij overtuigend zijn, en verrek…ik kan

nu serieus zeggen dat ik deze move 1x in mijn leven gedaan heb (niet dat het ooit

lukt zonder een Marion die mij optilt en een been de verkeerde kant op buigt…maar

goed). Daarna hebben we onze eigen versie van de Harlem Shake gedaan…en ehm, daar

ben ik minder trots op…had ik al gezegd dat je MArion weinig kan weigeren? Dit is

het resultaat (why me?? :-s ):

Laurence en Keem gingen op pad om hun workshops te geven die avond, ik ben met wat

anderen aan de apperitivo gegaan. En nee, dat is geen alchohol, maar een

maaltijdbuffet waarbij je een (aardige) prijs voor een drankje betaald, maar daarbij

alles mag eten wat je wilt! Ideaal voor sommige personen zou ik zeggen. Kortom,

lekker gegeten en daarna moesten we wel weer terug naar de studio waar Marion een

livestream zou doen “1 hour with MArion Crampe”. Dat was last-minute ingelast, maar

toch kreeg ze genoeg vragen om meer dan een uur vol te kletsen. Ik en Manuela konden

alles vanachter het gordijn letterlijk live volgen en meekijken op de computers. Op

bepaalde momenten konden we onze lach niet eens meer inhouden en hebben we Marion

aardig afgeleid…maar whatever! Leuk was het wel!

De hele livestream is hier te zien: http://www.youtube.com/watch?v=c6wdcur1Jj8

Het werd zo al snel later op de avond en ik ben toen snel terug naar het hotel gegaan

want de volgende ochtend was het alweer vroeg dag.
Op zaterdagmorgen stond namelijk mijn eigen workshop in Milaan op het programma! Ik

kreeg eindelijk de kans om de tweede nieuwe studio te zien. Samen met de

poleranking-mensen zijn we gezellig naar de studio gewandeld (iets waar de italianen

ons later voor gek om verklaarden), en zo zagen we ook een ander deel van de stad. De

nieuwe studio zit wat meer in een nieuwe gedeelte en dat was aan de huizen en

gebouwen ook wel te zien. De studio zelf is gewoon helemaal in MPDS stijl, witte

muren, 17 spinning poles, 28mm brass, en lichten die je in alle kleuren kan zetten.

Mijn workshop ging okee…het was hier en daar een uitdaging om mijn moves te

vertalen naar de spinning pole, maar ik geloof dat ik de meiden ook een beetje

geinspireerd heb om soms wat static te doen. Blijkbaar wordt er nu soms “Hanka-style”

getraind…hahahaha…
Het was een gezellige volle workshop en de tijd ging veel te snel! Ik moest alle

meiden gedag zeggen en na een snelle lunch in het zonnetje aan de Naviglio was het

tijd om naar het vliegveld terug te gaan. Dat bleek uiteindelijk nog niet zo

makkelijk omdat de Milanezen net die dag hadden besloten te gaan protesteren..handig!

Mijn taxi-chauffeur moest allerlei omwegen maken om toch nog Milaan Linate te

bereiken, waar ik natuurlijk toch wel op tijd aankwam. Vliegen was weer makkelijk,

maar eenmaal in Nederland bleken er geen treinen over Utrecht te kunnen ivm een

verdacht pakketje (dank aan degene die zijn bagage vergeten was!) ..zucht…dan duurt

zo;n reis uiteindelijk toch lang. Ik stond op het punt om na een lange omreis via

Deventer een taxi naar huis te zoeken toen Michel ineens op het station stond..jeuj!!

Ik was weer thuis met ontzettend mooie nieuwe ervaringen erbij!